bazen delikanlının karizmasını çizen camlardır bulnlar. bir bayanın açamadığını gören delikanlı açılın ben yaparım edasıyla olaya atılır, açamayınca tüm karizma çizilir, en son çareyi bu kilitli demekte bulur.
bir değişik versiyonu da servislerde üst havalandırma kapağının açılmaması hadisesidir. yaz sıcaklarında servisin içi bunaltıcı olmaktadır, tüm camlar açılır ama yetmez. Özellikle kızlar için o üst havalandırma kapağının açılması çok önemlidir. Bu noktada devreye servisin erkekleri girer. Servisle okula gidilen yaşlarda boy ve orantılı olarak kuvvet yeterli değildir ve şans eseri o gün de o kapağın altına oturulmuştur. arka sırada oturan kızlar -ki ayrıca (bkz: okul servislerinde arka koltuk tayfasi)- şahıstan o an istenmemesi gereken şeyi isterler. evet o kapak açılmalıdır. hayır o zaman üşürüm, açamam çok esiyor gibi bahaneler bu noktadan sonra işlememektedir. ayağa kalkılır, yukarıya doğru esnenerek kol çift elle tutulur. sonun başlangıcıdır artık. en fazla yirmi saniye sonra düşülecek durum hayal edilerek olmaması için Allaha dua edilir tüm benlik ile. konsantre olunur, gözler kola kilitlenir. ıhhh. ıhhhhhhhhhh.
ve işte o an gelmiştir;
-çekil devedikeni, açayım
senelerce bu olayın etkisinden kurtulamayan bünye, artık büyümüş, kocaman ve iri cüsseli olmuştur. fakat artık ortada ne servis, ne açılmayan havalandırma kapağı, ne de okul servislerinde arka koltuk tayfasi kalmıştır.
otobüslerin ne kadar bakımlı olduğunun bir göstergesidir.ne kadar bu durum avantaj olarak kullanılsa da bu halka verilen hizmetin kalitesini göstermektedir.
önünde ya da arkandakiyle bu vesileyle nerdeyse kanka olma durumu.-Abi bi el atıver yaw -acılmıyo bu işte bu kadar olur anca bu otobuslerı degısmek lazım -ciddenn yaa..bu konusma sırasında alınan karbondioksit gazıyla bı kac dakıka sonra zaten susulması olasıdır..bosverilesidir..
mekan : avcılar - taksim belediye otobüsü *
karakterler : siyah kısa saçlı üniversite birinci sınıf öğrencsi genç kız
beyaz badi giymiş kaslı siyah güneş gözlüklü abimiz
cellar
ayakta seyahat edilmektedir ve ortama bir anda kötü koku yayılmıştır ve o anda omzum dürtülerek;
siyah kısa saçlı üniversite birinci sınıf öğrencsi genç kız : beyfendi camı açarmısınız lütfen
bütün uyguladığım kuvvete rağmen cam çerçevesi açılmaz.
neden var olduğu anlaşılmayan camdır. işin garip yanı otobüste muavin varsa, yazın sıcağından insanlar pişmekte olduğu durumda bile genellikle camın açılmasına karşı duruş sergiler. insanların yapış yapış eziyet çekmesinden zevk aldığı düşünülür.
can sıkan aletler listesinde bence bir numaraya yerleşmesi gereken edevatlardır. en ihtiyacınız olduğu anda** açılmayan ve ibne ünvanını hak eden kamu aletidir.
Hayatın zorlu anlarından biridir. Bir bayan olarak bunun zorluğunu size anlatamam, yaşamanız gerekir. Hem herkes sizi izliyordur o sırada bunun baskısı üzerinizde, hem de erkeklere rezil olmak daha beteridir. 'bir de eşitlikten söz diyorsunuz, hadi açsana kolaysa' diye içlerinden alay ettiklerini hissettikçe daha bir asılıyorum ama nafile. Ama en güzel an ise, 'durun bayan ,ben açarım' diyen centilmen beyimizin de benimle rezil olmasıdır. rezaleti paylaşmak çok güzel. rahatlatıcıdır.
lanettir. herkes size kitlenmiştir, o yaz sıcağında "kahramanlarının" camı açıp da kendilerini nasıl kurtaracığını merakla ve umutla izlemektedirler. lakin gücünüz yetmez, ıkınırsınız ve açamayıp rezil olursunuz. "cam sıkışmış" bahanesiyle söylenerek yerinize otursanız da başka bir eleman gelir ve tak diye açar o camı. o anda size dönen 30 tane kafa ve o acıyan bakışlar size yerin dibine sokmak için yeterlidir.
Arkadan biri rica eder: Kardeşim camı açabilir misin? Tabi dersin bi özgüvenle. Kalkıp açmaya yeltenirsin, bi orasından tutarsın bi burasından. Olmaz açılmaz o Allahsız. Sende rezil olduğunla kalırsın. Bi başkası kalkar bu sefer. Bakın şimdi ben şak diye açacam edasıyla. ama o da açamaz. Açılmaz yani o cam.
