altındaki araba ne olursa olsun, sollandığı vakit sanki ferraride oturuyormuşçasına gaza gelen türk insanının her daim benliğinde yer eden olgudur. eğitimle, entellektüellikle, kaliteyle vs. ile hiçbir şekilde bağdaştırılamayacak, sadece ama sadece bu ülke sınırları içerisinde yaşamak isimli özellik ile doğuştan mode on gelen bir şeydir bu. trafikte aynı yöne, aynı yoldan gitmek durumunda olduğunuz bir arabanın hiç anlamı yokken sizi sollaması neticesinde, bu adam beni nasıl sollayabilir yaa, şeklinde bir tepki ile tüm hormonların bir anda saldırıya geçmesiyle birlikte, arabayı kapasitesinin tüm sınırlarını zorlamak suretiyle sizi sollayan arabaya yetişip yanından geçmek ile dinecek heyecandır. o anda belki de sadece siz biliyorsunuzdur bu çekişmeyi, geçtiğiniz adamın bile haberi yoktur ama bu artık kişisel bir problem olmuş, kişinin gururuna dokunan ince bir tüy misali rahatsız edici hale gelmiştir. bunu dindirmeden kişiye rahat yoktur. ne kadar terstir ki; birbirlerine çok zor kızan bir milletiz, çok hoşgörülü, birbirini küfür ederek seven, kavga ederken bir anda hemşeri olduğunu görünce sarmaş dolaş olan içiçe bir milletiz ama aynı zamanda bir o kadar da hoşgörüsüz ve saldırgan olabiliyoruz.
