herşeyin ama hemen herşeyin kadın üzerinden skalaya tabi tutulduğu bir toplumda kadının yeri ve haddinden fazla olan, öldürülmelerine sebebiyet verebilecek kadar fazla olan ve öldürülmelerine göz yumulacak kadar olan önemidir.
girizgahı siktiredin canlarım, bi kulak verin önemli bir meseleden bahsedeceğim birazdan sizlere.
önce yaşanmışlık;
geçenlerde eski mahallemizin esnaf eşrafından bir delikanlı düğün davetiyesini tutuşturdu uğrayıp da selam verdiğim bir sırada. "hayırlı olsun" dileklerimi peşin sundum ama gelmezsem kırılacağını söylüyordu ki şaşırmadım. derken "kimdir bu şanslı gelin adayı, tanıyor muyuz" deme gafletinde bulundum ki az-çok biliyorum adamın düşünsel derinliğini "bizim köyden, yanıma ve şanıma yaraşır" nitelemeleriyle tanıttı müstakbel zevcesini ve o da bilir beni, tutamadım kendimi "spor araba mı lan bu" deyiverdim. başladı "öyle deme" diyerek girizgahını tamamladıktan sonra sıralamaya kadının, erkeğine yaraşırlığına dair fetva vermeye. "he" dedim geçtim, yapımda var biraz ne gelir elden.
sonra biraz düşünme fırsatım oldu bunun üzerine. ne demek lan "şanıma yaraşır karı" yani düşünüyorum hani "helal süt emmiş" gibi alttan alta sapıkça fantezileri "din kisvesi" ile harmanlamak bile böylesi kötü bir ifade gibi gelmiyor. daha masumane, daha değerli kılıyor. sonra biraz daha düşündüm konu üzerine ya da düşünmeden edemedim demek daha doğru olur.
şimdi bakıyorum bir insanı kırmak istediğimizde dilimize yerleşen hakaretlere konu olanlar ya anası, ya bacısı, ya kızı ya da ne bileyim herhangi bir kadına ait olduğu düşünülen bir cinsel organ. hayır, aslında öteden beri kılımdır küfür jargonumuzun bu konudaki taraflılığına(ve bundandır sıkça "vay babanın kemünee" deyiverişim zaman zaman dengeyi sağlayabilmek adına) ama bu konu daha fena bişey arkadaş.
yani düşünsene bir adamın cinnet geçirmesi için "senin karı" ile başlayan birkaç cümleyi kombine bir şekilde kurmak yeterli oluyor resmen. oysa bir kadına aynı şeyi yapıp da "senin koca" diye başlayan cümleler kursan en fazla kocasına birkaç günü zehir eder, uyku uyutmaz, huzur vermez ama öyle kolayına da cinnet geçirmez.
neden peki?
çünkü "namus" dediğimiz özürlü olgumuz, sadece ama sadece kadınlar üzerinden yürüyor. "erkeğin namusuna zeval geldiği" hiç görülmüş mü? ya da ne bileyim bir erkeğin "namus cinayetine kurban" gittiğine dair hiç haber mevcut mu? hayır, karısıyla yatan adamı öldüren kocanın işlediğinden bahsetmiyorum. hani aile büyükleri toplanıp da "bizim ali, falancayla sevişmiş" diyerek ölüm fermanını imzalamışlar mı?
gariptir ama siyasi arenada daha da garip bir hal alıyor bu durum. misal işlerine gelmeyen, kendilerine engel teşkil edecek hemen her konuda "kadınlar" birer kurtarıcı melek oluyorlar. benim hatırladığım en yegâne örnek son anayasa değişikliği referandumu sırasında bir siyasi oluşumun "kadına pozitif ayrımcılık" nidaları eşliğinde ilgili değişiklikleri gerçekleştirmesi ve takiben kadına şiddet olaylarındaki muazzam artış.
bir cetvelle durumu izah etmek gerekirse;
namus -> kadına biçilmiş bir elbise.
sadakat -> kadına biçilmiş bir elbise.
vefakarlık -> kadına biçilmiş bir elbise.
fedakarlık -> kadına biçilmiş bir elbise.
affetmek -> kadına biçilmiş bir elbise.
yani düşünün bir arkadaş ben ortaokul-lise yıllarımda, rahmetli babamın karşısına geçip de "baba ya harçlık lazım, sinemaya gidecez benimkiyle" diyebilme özgürlüğümün bokunu çıkartma potansiyeline sahipken toplumda yaşayan bir genç kız, aynı özgürlükten ölesiye mahrum kalır. sinemaya kız-kıza gidecekleri taahhüt ve hatta garanti edilebilmesine rağmen pek çok zamanlar.
ya da kocası tarafından öldüresiye dövülen bir kadını düşünün. karakola gidip de hakkını aramak istediğinde eşi olacak gavat çağırılıyor ve akabinde "hadi bakayım öpüşüp barışın" denilerek bir cinayete zemin hazırlanıyor. neden? çünkü bizim güvenlik, hukuk, yönetiliş şekillerimiz de hep erkek.
hatta düşünün ki tanrıyı bile erkekleştiren kimi inançlarımız var.
