babamız orhan. diyarımız gencebay. duyguları ifade etmek konusunda okadarküçük kalır ki insan bazen, şarkılara bakar. ecnebiler, biraz ötekidir. rahat rahat dinlenir. türkçeler ise direkt kalbe beyne etkir. acıtır.
sözlerinde bile, yeni bir felsefi akımın başladığının ipuçları olan şarkı.. felsefi akımın da kurucusu, tabii ki orhan gencebay olup, akımın adı da ''tesellizm''dir efendim.. bu derecede, kitleleri etkilemiş, her daim rakı sofralarında söylenmiş, dertlere akılmış bir şarkıdır.. orhan gencebay'ın aynı zamanda da, nasıl bir şair olduğunun da göstergesidir..
eskimeyen eski şarkıdır. bu şarkıyı dinleyipte aşkını, eski aşkını, beklenen aşkını düşünmeden edemez. bu şarkıdır beni beni melankoli yapan, bu şarkıdır beni orhan fanı yapan, lise yıllarımı bana dar eden.
burada da kamuran akkor ablamız seslendirmiştir. yorumdan ziyade solo kısmı daha bir hoş olmuştur. sanki ispanyol tarzı mübarek. nasıl iarkıysa artık nereye çeksen oraya gidiyor, hani öyle bir evrensel norma sahip.
bülent ersoy'un yorumuyla yeniden hayat bulan orhan gencebay bestesidir. Orhan gencebay, bülent ersoy'un yorumu için, ''Bülent ersoy bu şarkıya yaptığı yorumla noktayı koymuştur. şarkı bundan daha iyi okunamaz.'' demiştir.
