teröristler korkmayan yaratıklar değildir aslında. onlar da korkarlar ama kendilerini doğruluğuna inandırdıkları şeyden güç alıp yalan bir cesaret ile iş görürler. intihar eylemlerinin coşmadığı zamanlarda global terörizm bu denli vahşi gözükmüyordu bazılarına göre. şimdi ise intihar saldırılarının olağan bir eylem çeşidi haline geldiğini görüyoruz.
bu yaratıkların hayatlarını feda etmelerinin altında elbette bazı şeyler yatıyor. çoğunda bir eziklik , bir çaresizlik vardır bunların. onlar için ideal dünya düzeni şu ankinden çok daha farklıdır. beyinlerine kazınan şey haksızlık duygusudur. kendilerine haksızlık yapıldığını ve bu haksızlığı yapanları cezalandırıp kutsal bir görevi yerine getirmeyi amaçlarlar. bu yaratıkların aslında psikopatolojik bir durumları yoktur genelde. sadece bir gruba ait olmayı, güçlü olmayı falan seçmişlerdir. ayrıca yüce bir amaca hizmet etmek onları motive eder. gözlerini karartırlar bu sayede. miliyetçilik ve din gibi konularda radikal düşünceleri olanlar intihar saldırısı yapmaktan çekinmezler genelde. çünkü tek gerçeğe inanırlar. gri diye bir renk yoktur.
hedefi asla kendileri ile eşdeğerde görmezler. hedef kafir, hain , pislik gibi bir şeydir. hedefin yok edilmesi misyona hizmettir. çünkü karşı tarafın hayatta kalması onların başarısız olması demektir.
tabi işin uzmanları bu adamların psikolojisini araştırmıştır. hani benim aklıma tüm sevgi pıtırcıklarının küfürlerine rağmen onları sabun yapmak geliyor ya da ne bileyim şöminemde kullanmak. sonra vazgeçiyorum . onlar da insan bir yerde. hani onlar diğerlerini insan gibi görmese de ben bu yavşakları hala homo sapiens sapiens görüyorum. böyle de hümanist bir insanım.
