başıma bela hasretlerden bir karışık tabak hazırlattım. üzerinde acı sos, arkamdan ağlamasın. yanına bir kaç yudum kan kırmızısı şarap, bir dudak büzüştürücü, bir dil burkucu, bir avud kavurucusu... ben şarabın, tâ kendisini sevmem ki!
çatalımı, sol elime aldım ve sağ elimdeki bıçak yaşamamak isteğime hizmet etmeye pek müsait. ne yapmalı bilmiyorum...
"pardon, bir kaşık alabilir miyim?" eminim ki böylesi daha iyi. ızdırabın üzerine bağdaş kuracağım ve eski usülüyle çalakaşık tüketeceğim tabağımdaki acı soslu hasreti.
ama nihayetinde bitireceğim. ki arkamdan ağlamasın, dilenciler götürmesin ve hacı yağı sürünmüş, gizli badem bıyıklılara vermesinler.
