bir türk ün keşke o anı yaşamasaydım da ölseydim dediği zamanlardır.
esat paşa şu durumda bunları düşünmüş müdür bilinmez ama şu anı birçok türk insanı görmektense ölmeyi tercih edicektir. balkan savaşları ve birinci dünya savaşında bu durumu birçok yerde yaşadık. şehri, halkı, ecdadı orada öylece bırakıp gittik. savaşmadık mı? savaştık elbette son damlasına kadar, burada amacım esat paşa yı ve diğer şehirleri bırakıp giden paşaları kötülemek değil, zira hepsi birinci dünya savaşında bu durumlarını kendi lehlerine çevirmişlerdir. özellikle esat paşa nın çanakkale' de yaptıkları aşikardır. lakin şu anı yaşamayı kimsenin isteyeceğini sanmıyorum.
not : esat paşa' da bulunduğu yanya' yı tıpkı osman paşa' nın plevne'yi savunduğu gibi kahramanca savunmuştur. entryde yazanlar paşalarımıza saygısızlık değildir. anlatılmak istenilen sanırım şimdi daha iyi anlaşıldı.
günümüzde bize sahip çıkacak tek şey kalmıştır.
atalarımızın yüzyıllarca bize vatan olsun diye kanlarıyla suladıkları vatan toprağı ve tertemiz adları
ikisinede bırakın kastetmeyi, yan bakanın gözünü oymak için,türkün ölümü göze alması değil, peşin peşin ölebilmesi lazımdır. tıpkı geçmişte atalarımızın yaptığı gibi.
