evet benim o. uzun süredir düşündüğüm intihar eylemine dün gece itibariyle karar verdim.
dün bütün gece uyumadım, çokça düşündüm çokça sigara içtim, sanırım en iyisi bu. bu kararı verdikten sonra üstüme inanılmaz bir huzur çöktü, kendimi çok dingin hissediyorum.
ne oldu, nasıl bu noktaya geldim uzun uzun anlatılabilir elbette ama sanırım artık çok bir anlamı yok. bazen olmayınca olmuyor çok şeyetmemek lazım.
beceremedim işte, şu hayatta yaşamayı becerememek diye birşey var. son bir kaç yıldır işler iyice boka sarmaya başlamıştı zaten. ödenemeyecek borçlar, bankalar hacizler...
intihar etmenin, artık olmayacak olmanın en güzel tarafı ne biliyor musunuz?? artık bunların hiç biri yok, belki uzun zamandır ilk defa huzurlu yatacağım son uykum olsa da..
az önce mehmet pişkin'in intihar etmeden önce yayınladığı videoyu izledim, çok iyi anlıyorum onu. ben de bir video yapmayı düşündüm ona bile korktum, zaten hayatım boyunca silik bir karakter oldum.
pekiyi buraya niye yazıyorum inanın onu ben de bilmiyorum, sanırım insan ölürken bile birilerine bir şey anlatmaya ihtiyaç duyuyor.
aslında itiraf etmeliyim ki biraz korkmuyor da değilim, tabii bu beni kararımdan geri çevirmeyecek.
iki oğlum ve karım var bir tek onlara karşı mahçup hissediyorum kendimi, umarım affederler beni.
onun dışında herşey çok duru çok sade...
kararım kesin sadece harekete geçmem kaldı, o da çok uzun sürmez kendimi yüzde yüz hazır hissettiğimde beş dakikalık bir iş.
aklıma gelmişken söyleyeyim, troll değilim, ilgi manyağı da değilim. zaten sözlüğe de pek yazan biri değilm. hakkım varsa hepnize helal olsun...
bunu okuduktan sonra; bana ne yarram siktir git geber derseniz de gücenmem, canınız sağolsun.
uzatmadan, şehirler gezdim insanlar tanıdım. herşey için teşekkürler dünya. benden bu kadar....
samimi buldugum içi acıyan bir zatın kelamlarını içeren mektuptur. ancak bir eş ve 2 çocuga bulaştıgı belaları miras bırakıp gitme fikri varsa zannımca gittiği yerde de sonsuz azapta kalacagı öngörülür. (bkz: yapma)
her şeyi geçtim, çocuklar için yapılmaması gerekendir.
(#29671640) entryinde ki ince ve güzel düşüncelerini intihar ettiğin de bizler düşüneceğiz. bunun olmasını istemezsin öyle değil mi?
ailenin huzurunu kaçırmaktan başka bir şey geçmeyecek eline. beraber mücadele etmek varken, onları daha da savunmasız bırakmak "insan" olana yakışmaz. böyle sığ bir düşünceyi kendine yakıştırdığın için bence hayıflanmalısın. kötü zamanlar her zaman var maalesef yaşamda. borç dediğin ne ki? biraz daha fazla çalışır ödersin, kimse borcun var diye canını alamaz senin. bankalarda gelip "senin borcun var, öldüreceğiz" demez. insan hayatından değerli değildir hiçbir şey.
eşini ve çocuklarını al, otur güzelce düşün. umarım bu düşünceyi çabuk atlatırsın.
Intihar etmeyi düşünmeyen insan yoktur. 21 yaşında gencecik bir birey olarak ben bile düşündüm ama yapmadım. Bu mucadeleyi bu sekilde sonlandirsmazsin.
--spoiler--
troll değilim, ilgi manyağı da değilim
--spoiler--
peki neden hala onlinesın? sana git intihar et demiyorum ama bırak bu işleri be abicim! öleceksen bile bunu sessiz hallet, böyle başlık açarak yapma! çünkü bir faydası yok, iki üç saat konuşulur sonra unutulur. git yüzüne su çarp ve kendine gel! hayat zaten çok kısa amk!
ozel mesaj atarken hata verdi. suraya birakiyorum mesajimi.
psikoloji ucuncu sinif ogrencisiyim ve babam var kayitsiz kalamadim yazdiklariniza. eyleme gecmeden once konusmak ister misiniz? istemezseniz de ben konusayim siz sadece okuyun sunu soyliyim iki oglunuz boyle biseyi asla hak etmiyo. siz bencillik yapip kurtulmus olucaksiniz peki onlarin hayatlari? babamiz intihar etti deyip normal yasamlarina devam edebilcekler mi? asla edemicekler. alissalar bile hep bunun buruklugu olucak. bu onlar icin cok buyuk bi yuk.
benim babam trilyonluk isler yapan bi adamdi. simdi bazen ev kirami bile gonderemicek durumda oluyo. borclari var. hala cabaliyo duzeltmek icin ve benim icin calisiyo kizim okusun deyip calisiyo. asigim babama. napiyosa benim icin yapiyo. intihar etseydi korkunc bisiy olurdu bu benim icin, muhtemelen imkanim olsa bile okuyamazdim boyle bi durumda. bi babanin cocuguna yapabilcegi en buyuk kotuluk bu. maddi destegini gectim, varligi yetiyo sesini duymam yetiyo var oldugunu bilmem gercekten yetiyo. inanilmaz bi guven veriyo varligi. baba sonucta. benim babam var. bence cocuklariniz da bunu hak ediyo. saglik olsun sag olun halledilmiycek bisiy yok cok sukur. zamanla. hersey.
Daha da düşünülmesi lazım. bir gece değil, birkaç gece. Birkaç hafta. Ama illa ki gece.
Bir tek düşünmek bu düşünceden vazgeçtirir, çünkü bu çekip gitmekten öte bir şey. Bu aslında asla gidememek. Bu aslında tonla yükün cefası. Ve bu kelime oyunlarından öte. Bu vazgeçişten öte.
Arkandakilerini düşünemiyor musun sen? Kendin için sadece? Çocuklarım var diyen bir insan nasıl yapabilir bunu? Nefretim sana. Nefretin kendine.
Eğer bu kadar nefret ediyorsan hayattan ve kendinden. Eğer inançlı bir insansan. Tabi, şu durumda inanç kalır mı bilmiyorum? Ama eğer zerre kadar bir ahiret inancın varsa, orası buradan çok daha kötü olacak. Burda yaşadığın acıların onlarca hatta yüzlerce mislini yaşayacaksın.
Asla huzura ermeyeceksin. Bu bir lanet. Kurtuluş yok, ölsen dahi.
Klinik psikologlar, intihar gibi meselelerde hemen harekete geçmenin elzem olduğunu hastaya normalde herhangi bir şeyi yap şeklinde seslenmelerin bu gibi tehlike arz eden durumlarda bir gereklilik olduğunu belirtirler. Şimdi meseleyi, "bencillik ettin bari çocuğunu düşün" tarzı üstten inmeci ve intihar edecek olan kişiyi suçlar bir vaziyette çözüme kavuşturmaya çalışmak hiçbir şeyi çözmez.
Öncelikle mektuptan intiharın spesifik nedeni bilinmiyor. Ne konuşsanız belli bir bağlamda konuşmadığınızdan ona ilişkin cevaplar da belli bir noktada yetersiz kalabilir. En iyi ihtimal o kişiye özel bir mesaj atıp bunun nedenini sormak. Manic Depressif olabilir, Şizofrenik olabilir ya da Ölümcül bir hastalığa yakalanmış olabilir. bir olay yaşamış olabilir. içini dökmek istemiş olabilir. Nedenini tam olarak bilmediğimiz konularda neden yorum yapıyoruz ki? Hele ki bu mesele intihar konusunda belki de tam kararını vermemiş biri için bir intihar nedeni olabilecek ciddiyette iken?
ya ölmezsen?
o zaman nasıl yaşayacaksın bu utançla. çocuklarının karının yüzüne nasıl bakacaksın.
karşıların da onlara karşı sorumluluklarını hiçe sayan bir adam duracak. sana güvenleri kalmayacak.
yol yakınken şükret ve af dile sana bu canı verenden.
Ben seni anlıyorum güzel kardeşim. Hem de çok iyi anlıyorum. Sen artık öyle bir dereceye gelmişsin ki, kaybedecek bir şeyinin kalmadığını düşünecek boyuttasın. Evet, kaybedecek bir şeyin yok belki; ama kazanacak çok şeyin var.
Bir ruhun yaşamak için oynadığı oyundur,son bir şans ister bulunduğu bedenden. Her şeye rağmen tüm canlılar yaşamak için varlar ve bunun için her şeyi yaparlar. Sen de yapmalısın.
Sanırım vakit yaklaşıyor. Bunu kalemin her otuz saniyede bir istem dışı elimden düşmesinden yola çıkarak söylüyorum. Lanet olsun, yazdığım ilk sayfa tamamen kana bulandı. Olay yeri inceleme ekiplerinin ne yazdığımı okuyabilmek için kağıdı kimyasal işlemlerden geçirmesi heyecan verici olacaktır. Eğer geri gelebilseydim, onların bu işlemlerle uğraşırken arkamdan ettiği küfürleri duymak isterdim. Eğlenceli olacağı kesin. Biriken kan, masadan taşarak halıya damlamaya başlıyor. Annemin en sevdiği halısı mahvoluyor. Bu kez utanmıyorum. Ne de olsa gidiyorum. Saatin tik takları, kanın yere çarptığı anda çıkarttığı ‘şıp’ sesi, koridorda yankılanan cızırtılı “Don’t Cry.” Bu bir insanın müzisyen olmadan yaratabileceği en kusursuz senfoni orkestrası. Mozzart’ın, Bach’inkilerden eksik yanı, kendinize has bir orkestra olması. Seyirci yalnızca kendinizsiniz. Bu daha özel kılıyor bu konçertoyu.
Kapı çalıyor… Birileri kapıyı öfkeyle yumrukluyor. Kafamı masanın üzerine usulca koyup, geride bırakacağım sevgilimi düşünüyorum. En çok özleyeceğim şey masmavi bir çift göz olması, hayatımı yeterince iyi yaşayamadığımı gösterir gibi duruyor fakat ben bundan rahatsız değilim. Gözlerimin kapanmasına engel olamıyorum. Dudaklarımdan kendimin bile duyamadığı bir fısıltı, hafif bir tebessümle karışıp orkestraya karışıyor. Müzik daha bir derin geliyor. Daha anlamlı. Koridora vuran güneş daha bir koyulaştı gibi. Ben hala geride bırakacağım sevgilimi düşünüyorum. Güzel günlerimiz olabilirdi eğer insanlık jileti yaratmasaydı. Gözlerim biraz daha kısılıyor, biraz daha donuk bakmaya başlıyorum. Haftalardır tezgahta duran bir orkinos gibi ölü bakıyorum. Yüzüm iyice kireçleşiyor. Biri kapıyı daha da öfkeyle yumrukluyor. Sanki savaş davulları çalıyor gibi. Gözlerimin önünden minik bir kan nehri geçip burnuma değiyor. Biraz demir biraz alkol kokuyor. O nehirlerde avlanan korsanlar görmek güzel olurdu diye düşünüyorum. Konçerto, alkol, sigara, müzik, tebessüm. Mükemmel ölüyorum. Tek eksik var içimde, tutamadığım bir sıcak el. En çok özleyeceğim bir çift mavi göz.
Kapı daha bir şiddetle vuruluyor. Ve kırıldı…
içeri birkaç adam giriyor tanımadığım ya da gözlerim fazla flu gördüğü için tanıyamadığım. Üzerime doğru koşarlarken artık veda vaktinin geldiğini anlayıp hafif bir tebessüm ile gözlerimi kapatıyorum. Sanki beni kovalıyorlardı da ben kapıyı yüzlerine çarptım gibi. Gözlerimi kapatırken en çok bir çift mavi gözü özleyeceğim aklıma geliyor. Gözlerim kapanıyor.
yapmayın şunu arkadaş yapmayın.
yüzde 99 trollemek niyetiniz biliyorum ama, yüzde 1 olan ihtimal bile üzüyor insanı. en azından beni üzüyor.
diyelim ki niyetin doğru.
yapma!
o iki çocuğa bunun hesabını veremezsin.
yapma.
kolay olanı değil, zor olanı seç ve onlara bu acıyı Yaşatma.
Çocuklari hatrina yapmamasi gerekilen eylemdir. Olur insan bazen kendisini dusunmeyebilir ama ardinda birakilan seyleri kesinlikle dusunmeli.Allah yardimcin olsun kardesim .
Yaz dostum. Siir yaz, yazi yaz ama biseyler yaz. Su anda icinde bulundugun psikoloji inanilmaz farkli. Su anda yazdiklarin inanilmaz ozel ve samimi. Bu firsati kacirma.
Dunyanin en buyuk yazarlari normal degildi. Hepsi ama hepsi garipti. Sen de garipsin su an. Hayata bakisin, algilayisin, her seyin farkli. Kimsenin duyamadiklarini duyarsin, kimsenin hissedenediklerini hissedersin.
Bir donem ben de senin gibi dusuncelere kapilmistim. Fakat intihar etmeyi dusunmedim. Cok cikmazdaydim. O zamanlar yazdiklarimi bir daha asla yazamadim. O zamanki dusuncelerime bir daha asla erisemedim. Cok kotuydu ama bu kotulugun icinde oyle bir sifirlanmislik hissi vardiki iste o paha bicilemez bir deger.
Sonra her sey duzeldi. Evet bedelini odedim ama duzeldi iste. Sunu anladimki bu bazi insanlarin hayatinda donem donem yasanan dogaustu bir olay. Sen sadece sabret. Allah bir yol acacaktir.
Sırf kendini düsündügün için kolay olanı sectin tabiki ne kadar zorda olduğunu canının yandiginı bilemeyiz ama senin geride bırakip gitme lüksünün olmadığı bi ailen var sen kendin için onlardan vazgeciyorsun.
