Bizim aile böyle tek canla temple run oynuyorsun ve acemisin gibi. Bir sürü level var, ilk hatanda ölüyosun. Ne kadar iyi de olsa nerede tanıştınız siz adlı levelde internet cevabı verileceğinden direkt eleniyorsunuz.
Surekli olarak konustugum bir bayan yazar olmadigi icin isim veremiyorum maalesef.
Edit : neden eksi yagmuruna tuttunuz ki simdi. Uzun uzun detaylica konustugum ve tandigim bir kiz olmadigi icin adini veremiyorum dedim alttarafi ne var yani..
Korkardım. Guvenemezdim önce.
Çocuklara örneğin annenizle nette tanıştık diyecektik. Elbette herkesin film gibi tanışması olamaz. Kitap düşürüp çarpışıp olmayacak.
Burdan konusunca hatta oynayınca biraz. Üstüne üstüne gidip kizdirip hatta. Hatta eziklik fakirlik yapıp.
Hatta ukalalık. Denemek.
Komiklik . Kendini anlatır insan. Insanda hep bir kuşku kalır. Benle konuştuğu gibi kimlerle konuştu.
Beni neden seçti. Belkide son çare bana geldi.
Ne önemi var bunların diye düşünür insan sonra.
Anlıyor musunuz beni. Hiç sanmıyorum. Ben bile anlayamıyorum kendimi.
Kendimi Hic bu kadar olgun hissetmemiştim. Böyle derin düşünceli. Bunla yaşamak zor. Lanet gibi.
Sıradan insanız toz tanesiyiz dünyada. Ama şu kendi içimizde neyiz. Ne bencil ne özel.
Bilmiyorum arkadaşlar. Vatsap telefon derken. Ben hiç nette tanıdığım biriyle bulusmadim. Yok denk gelmedi.
Ilk buluşmaya nasıl giderdim. Nasıl bir his olurdu o.
Aynı etki olur muydu.
Ya begenmezse.
Ya olmazsa. Ya onda bir sorun varsa. Ben kimseyi kırmak istemem.
Vicdan yaparım. Üzülürüm.
Sözlük internet gibi bir yerde bilmiyorum nasıl olur.
Burdan seviyorum oluyorum demek kolay ne kolay ha.
insan kimi gerçekten sevdiği aşık olduğu için birlikte. Bilmiyorum.
Aşık mi oluyoruz. Kendimizi aşık mi yapıyoruz. Atıyor tayin mi ediyoruz kalbimizi.
guzel bir balayina goturup sabah ogle aksam severdim sevisirdim. dondukten sonra da oglenleri firsat buldukca diger iki ogun rutin olarak devam ederdim. *
