boğazına düşkün memleketlerde dürüm biraz böyledir.
sosyalleşmek buluşmak oturmak = bir şeyler yiyip içmek.
bir tiatoraya gidelim, bir müze gezelim, kaçalım x ören yerine gidelim görelim yok.
x balıkçı z meyhane, otur ye iç, öf sıkıcı, aşırı sanatsızlık ve kültürsüzlükten öleceğim.
gaziantep'liler için vazgeçilmez bir durumdur. yaşamak için yemek yemeyen, yemek yemek için yaşayan gaziantepliler gayet normal karşılarlar.
genç bir gaziantepli olarak, antep'te bulunduğum zamanları gözden geçiriyorum ve şunu anlıyorum: bütün gün aslında piyasa yaptığımızı düşünerek giriştiğimiz tebdil-i mekan hareketlerinin aslında tek bir sebebi var, gideceğimiz yerdeki yiyeceğin/içeceğin; o anda oturduğumuz yerdekinden daha leziz olması.
