gaziantep'liler için vazgeçilmez bir durumdur. yaşamak için yemek yemeyen, yemek yemek için yaşayan gaziantepliler gayet normal karşılarlar.
genç bir gaziantepli olarak, antep'te bulunduğum zamanları gözden geçiriyorum ve şunu anlıyorum: bütün gün aslında piyasa yaptığımızı düşünerek giriştiğimiz tebdil-i mekan hareketlerinin aslında tek bir sebebi var, gideceğimiz yerdeki yiyeceğin/içeceğin; o anda oturduğumuz yerdekinden daha leziz olması.
boğazına düşkün memleketlerde dürüm biraz böyledir.
sosyalleşmek buluşmak oturmak = bir şeyler yiyip içmek.
bir tiatoraya gidelim, bir müze gezelim, kaçalım x ören yerine gidelim görelim yok.
x balıkçı z meyhane, otur ye iç, öf sıkıcı, aşırı sanatsızlık ve kültürsüzlükten öleceğim.
