Dayı, elvis binayı terk etmeden son bir fırsat işte sana. Git ve takıl. illa bir sey de yaşamak zorunda değilsin. Bakarsın duruma. Kalemde mürekkep tükenmeden yaradan yüzüne bakmış işte daha ne istiyorsun.
Her sene biz de aynı seyleri söylüyoruz unutuyorsun demek ki bak alzeihmer da başlamış yavaştan bu sene git işte seneye “bu kimdi” ya diye düşünecek hale gelene kadar.
sizle paylaşmak ve benim için son derece değerli fikirleriniz almak istiyorum.
bundan 25 sene önce beraber mezun olduğumuz üniversite arkadaşlarımla mezuniyet sonrası hiç görüşmedim.
geçen sosyal medya üzerinden bana ulaştılar. alanya da bir otelde konaklamalı bir buluşma organize etmişler beni de davet ediyorlar. içlerinden bir tanesi sevgilimdi ve ben sebep kötü bir şekilde ayrılmıştık. açıkcası onu tekrar görmeye yüzüm yok. sizce ne yapayım gideyim mi yoksa gitmeyim mi?
