sensiz herşey çok zor burda senle her yol
mazinin hayaletini kov son kez ruhum ol
anne herşey çok yakındı yok artık mutlu son
ve dondu kalbim gün o gündü yok artık gitti o
çok hayalim vardı hepsi birden bitti
kolkolaydı düşmanımla çok kolaydı bense hep olaydım
ben ağlarken sen olaydın bari gül yüzünle başımda
çok kapandım içime belki sen susma
kor alevden bi köprü gördüm önceden
biraz yakardı tatlı tatlı gariptim eskiden
çok soğuktu her yer ben bu evde yalnızken
çok düşündüm oysa herşey çok basitken
yanlış görmüş gözlerim bu da bitti böyle
kalp kırık ve sen de yoksun çok uzaktayım
belki tok belki aç çok üzdü anne
hiç bir zaman olmıycak o soldu artık bende
bu bir sonbahar şarkısı kopar dilimden
şarap kokar biraz karanlık uzak evimden
ve dağ büyür gözümde çıkamaz oldum artık her dem
kanar beden bu yük ağır önüm görünmez keşkelerden
hatırlar mısın anne sana ne anlattığımı
hayallerimdi onla ilgili ve şimdi yok artık
ben bu evde tek ve sarhoş kalem tutar odam boş ışık loş
gönül gözüm kanar bol
çok üzgünüm seni de üzmek istemezdim yarına küskünüm
yarına kalmış herşeyim ben düştüğüm çukurdayım
yüzüm çamur sesim kısık gözümde yaş sonun toprak
odaklanınca sevgim oldu göl kurak
çok gerçekçiydi oysa çok gerçekçi
ve kandım aldandım çok üzdü anne
bil hüzün deyince oğlun hala burda
ağlama bu son kez oldu sadece bir hatıra
