işçi ve memur sınıfının ayak tabanları sayesinde varlığını sürdüren, onları kandıran ve sömüren bir oluşumsuzluğun, kendini en iyi ifade ettiği cümledir.
evet kesinlikle en iyi böyle ifade edilebilir sendikacılık. kendilerini bir grubu korumaya, kollamaya zorlayan, o gruba önce keskin bir yalnızlık şurubu veren, devleti karşılarına almalarını isteyen, ezildiklerini suratlarına müthiş bir aymazlıkla haykıran, sonra da sizi ancak biz savunabilriz, bizim kanatlarımızda olmalısınız diyen bir oluşumsuzluk bu sendikalar. özellikle türkiye'de, kendi menfaatine en çok çalışan, çalıştıran bir oluşumsuzluk.
şu dini duyguları sömüren derneklerden farksız. siyasi bir sömürü mevcut bunlarda da. hislerin sömürülmesi mevcut. işçi hakları diye kendi cebini dolduran samimiyetsizlik kültürünün en önde gidenlerinden.
ve hala sosyalizm diye kıçını yırtan bir grup. bakmayın sosyalizm diye bağırdılarına hepsi boş laf. sosyalizmin gelmesini en fazla istemeyen onlardır yahu. yaptıkları büyük çaplı bir ali- cengiz oyunundan ibaret. gerçekten sosyalizme masum bir saflıkla inanmış bünyeler üzerinden, evlatlarını amrika'da, avrupa'da okutmaktan, gittikleri düğünlerde eşe dosta yığınla takı takmaktan, miting alanına mercedeslerle gelmekten ibaret.
