siyaset; farklı görüşlerin, isteklerin, beklentilerin olduğu şartlar için gereklidir. herkesin aynı şeyi istediği yerde siyaset yapmaya gerek yoktur. burdan yola çıkarak siyasetçinin halkın belirli bir kısımının istemediği kararlar alması ve bunları uygulaması gayet doğaldır. haklı olarak kendisini iktidara taşıyanların beklentilerine öncelik tanıyacaktır. yani bizim istediğimizi yapmadı diye bir siyasetçiyi şerefsiz ilan edemyiz, öncelikle bunun bilincinde olmalıyız.
konuya ilişkin bir diğer husus da siyasetçinin söz konusu makama gelme biçimidir. demokrasinin olduğu bir ortamda; ki demokrasi dışında siyaset kavramından ne kadar söz edebiliriz tartışılabilir, siyasetçi istediği vaatlerde bulunur ve inandırıcı olduğu taktirde iktidara gelerek ödüllendirilir. iktidara, seçmenler kendilerini yönetme hakkını verirler. onların insiyatifinde bir devlet düzenin razı olduklarının bir göstergesidir bu. bu durumda da siyasetçiyi şerefsiz tayin etmek ne derece rasyoneldir?
değinmek istediğim üçüncü nokta da siyasetçinin, kim olursa olsun, yaptığı herhangi bir şeyden dolayı şerefsiz ilan edilmesidir. siyaset yapmak, her şeyi söyleyebilmektir, demokratik bir paradigmayla söylüyorum bunu. eğer bir siyasetçi yaptığı yanlış uygulamalarla ülkenin ya da vatandaşların bir kısmının veya tümünün menfaatlerinin tam tersine bir sonuç doğurursa bu onun kötü bir siyasetçi olduğunu gösterir. ve rasyonel seçmen de bu kişiyi bir daha iktidara getirmeyerek siyasi arenadan uzak tutabilir.
konuya yönelik bir diğer yaklaşımım da siyasi bir otoritenin meşruiyet kaynağının ona şerefsiz diyebilecek kadar kendine güvenmesidir. kendisine bu kadar güvenen bir seçmen, veya yurttaş, ya da siz ona vatandaş deyin, neden kendisini yönetmesi için bu denli şerefsiz siyasetçileri atar? bu da seçmenin rasyonel kararlar veremediğini gösterir. seçmenin rasyonel kararlar verememesi demek oturduğu yerden devleti düzeyinde halkını temsil eden ve hatalı/veya hatasız büyük bir çoğunluktan destek alan siyasetçiye şerefsiz deme yetisi de yoktur, olmamalıdır. eğer derse ben bu söylemden şüphe ederim.
son olarak siyasetçiye şerefsiz diyebilecek kadar kendine güvenen vatandaşın neden siyasete girip daha şerefli işler yapmadığını da sorgulamanızı istiyorum.
sonuç; aristoteles ve platon gibi büyük siyaset felsefecilerin de dediği gibi, siyaset herkes için uygun bir alan değildir.
gani müjde ne demiş? gülmesini bilmeyen dükkan açmasın.
bir de entellektüel elitizm diye bir kavram var ki bu son paragrafla oldukça uyumlu yaklaşımlara sahip. bu da ödeviniz olsun. bundan sonra da siyaset konuşmadan önce biraz daha okuyun.
