bir sevgilim vardı, yokluğuyla burun buruna gelince fark ettim varlığının bendeki yerini. nasıl da hoyratmışım meğer, hiç düşünmemişim, hep kırmışım, incitmişim. bir sevgilim vardı, her derdimi çeken, her düştüğümde elimi uzatan. bir sevgilim yok artık yaralarımı saracak. elimi tutup ııl ışıl gülümseyecek ve bana umut verecek. yok artık, kaybettim onu saçma sapan hırslar uğruna. fedakarlık yapan hep benim sanarken, senin yaptığın onlarca şeyi gözardı ederek incitmişim seni, sen susmuşsun. yutmuşsun her şeyi, benim için, her şeyini uğruna feda etmeyi göze aldığın sevgilin için. ne yaptım ben.. yittin artık, gaibe karıştın ve bulmam imkansız, geri getirmem imkansız seni.. bir sevgilim vardı, bana her gece masal anlatırdı, sonu hep mutlu sonla biten. o çift biz olamadık "sonsuza dek mutlu yaşayan... ".. içimizdeki bencilliği ve gözümüzdeki hırsları bitirmeden de olamayacağız. -di'li geçmiş zamanlara hapsoldun sen, sadece oralarda kesişiyor yollarımız. sadece geçmiş zamanlarda..
bir sevgilim vardı... severdi ölüp ölüp dirilmeyi... bir varmış bir yokmuş olabilmeyi... bıraktım ellerini ve kendisini çekilmezliğiyle baş başa... yıllar geçti, duydum ki şimdilerde ne ölü ne diri...
üzülmedim...
kızlar arasında geçen sevgili sohbetlerinde konuya giriş cümlesi olarak seçilendir genelde.
- bir sevgilim vardı, ilk öpüştüğü bendim.
+ hadi ya,hahahaha.
- yaaaa!*
+ bir sevgilim daha vardı,onun da ikinci öptüğüydüm.
- ...
(bkz: böyle gider bu)
(bkz: kadın milleti)***
