kimilerine göre aptalca olsa da aslında sevda'nın tanımıdır bu yapılan eylem.
geride bırakılan kısa ve dolu dolu bir hayattır ve ilerisi günbe gün çöküntüler ve yitirilmişlikler silsilesidir. sanki dönecek gibi bütün gemiler gittiği yerlerden ve sevdiceğiniz gelecekmiş gibi size o gemilerle, el sallayarak. beklemelerden sonrası yok. sadece beklemektir size düşen, beklersiniz. beklentilerinize eklentiler eklersiniz. gelecektir elbet, mutlaka gelecektir. biliriz ki gidişler dönüşlere gebedir ve geceler gündüzlere.
mutluluğa hasret bir ömür ve yaşanası bir dünyadır size kalan. yaşanası ve yaşaması zor bir dünya ve beklemelere teslim bir ömür. kim ne derse desin siz doğru yoldasınızdır.
siz bir ömrü feda ettiniz ona ve o gelmedi ise kaybeden o'dur. siz değil. sizin kaybettiğiniz sadece bir ömürdür, onsuz geçen önemsiz bir ömür. kaybeden o'dur. kaybedne yalnızca o'dur. onu bekleyen kimsecikler yoktur artık, artık beklenesi insan değildir o. siz feda ettiğiniz ömrünüzle beraber çekip gitmişsinizdir ve ona bıraktığınız tek şey sevdanızdır ve o da ömrünüzle beraber yok olup gitmiştir.
son derece aptalca bir hadisedir. hayat tatlıdır. sevgiliye duyulan hasretten ne yapacağını şaşıran seme insan davranışıdır. sevgiliye doyulduğunda uygulamadan kalkar...
illa da aşk meşk için kişinin tarık akan vari takılmasina gerek yoktur. kimisi isine sevdali olur, kimisi ise hayallerini gerceklestirebilmeye, kimisi paraya sevdali olur. kimileri ise güce ve etkinliğe sevdali olur. evet insan oglu kendisi için ne yazık ki yasamaz. bu bir hakikattir. diyelim ki karni ac yarim ekmek kasar ile karnini doyurur. ama birisi yahut birileri ortaya devreye girerse onlar için risotto bile yapabilir.
ne yapalim hayat böyle bir şeydir. berberler, güzellik ensituleri falan filan sirf bunun için piyasaya cıkmıstır. dünyanin ekonomik gelişmesinde temel olan bu durtudur.
sunuda ekleyebilirim butun bunlara mukemmel bir hayat can sıkıcıdır. bu yuzden dolayi isvecliler kosa kosa intihar ediyor. yasamak için bir sebep arayan biz insanoglu denilen tuhaf mahlukat birşeyler ihtiyac duyariz. belki de varliğimizin kiymetlenmesi için aci cekmemmiz lazimdir. cünkü ye-iç-sic-zibar yat denklemei bir zaman sonra can sıkıcı oluyor.
velhasil kelam O garip, karmaşık içine kapalı Dag Hammarskjöld ne demiş:
''kim -ya da neydi- ilk soruyu soran, bilmiyorum. ne zaman soruldugunu bilmiyorum. karşılık verdiğimi bile anımsamıyorum. ama bir yerde bir vakitte 'evet' dedim birisine -ya da bir seye- ve o saaten baslıyarak varoluşun bir anlam taşıdığından ve de hayatımın kendi kendine boyun eğmekle ... bir amaç kazandığından kuşkusuzdum…
o andan sonra 'geriye bakmak' ne demek , 'yarını düsünmemek' nedemekmis öğrendim. hayatın dolasık yollarından geçerek öyle bir yere öyle bir ana geldim ki, yolun aslında felaket olan bir zafer ve aslında zafer olan bir felakate götürdüğünü, canının adama bedelinin sitem olduğunu, insan için mümkün olan tek yüceliğin aşağılanma çukurunun en dibinde olduğunu kavradım''
sözün özü: ya birseyler için yasayin, yahutta gibiymiş gibi yapin bunu beceremiyorsaniz ölün daha iyi.
tamamiyle aptalca ve ahmakçadır... sevda size değer vermeyen birini boşu boşuna beklemeniz değildir... sevda onu hak edene vermenizidir...
ömür ise herşeyden daha önemlidir... zira o kısacık ömrünüz içinde birilerini seversiniz, birileri sizi sever ve bitirirsiniz bu hayatı... ama siz anlamsızca ve ahmakça sırf seviyorsunuz diye ömrünüzü hiç gelmeyecek gelse bile size dönmeyecek birine adayarak çürütemezsiniz ömrünüzü buna kesinlikle hakkınız yoktur...
siz bir ömrü sadece hak edenler için feda ederseniz kimse kaybetmemiş olur bu oyunda...
sizi sevmeyen ve belki de hiç gelmeyecek birine bir ömrü harcamak kendinize yapabileceğiniz en büyük kötülüktür...
saçmalık... birini deli gibi sevebilirsiniz hatta onun için hayatınızdan vazgeçmeyi bile düşünebilirsiniz ama bu o gittikten sonra bir süre daha acı çekmenize neden olur... kaldı ki her kişi hayatından bir kere delice sevmiştir birilerini kavuşamamıştır da... ama hayatına onunla devam etmek yerine ilerisi için daha mantıklı ve hak eden kişilere harcanmalıdır sevda... ders alınması gereken bir ilişkiden sonra ki ilişkileriniz daha uzun süreli ve bir ömrü geçirmeye değerde olur...
hayat/ömür ne bir kişiye harcanacak kadar ucuzdur ne de sevda hak etmeyene verilecek kadar basit...
--spoiler--
seni seveni sevdiğin sürece mutlu olursun... *
--spoiler--
--spoiler--
ne beklediklerim geldi ne de gelenler beklemeye değdi sonunda... *
--spoiler--
kendi hayÂtını, sevdiğinin hayÂtına göre endekslemekle açığa çıkan eylem.
kendi tasvirlerinde melek/beyaz atlı prens olarak görülmelerine rağmen o da osurur, o da sıçar, o da geğirir, hasta olur kusar, terler bÂzen pis kokar. zamÂnını bulunca asılır/her ay kanar öeh... kısacası kişiden farkı olmayan diğer bir biyolojik nesne için o kişiye bir kez verilmiş bir ömrü hiçe saymak? pek mantıklı görünmez.
sevmek, karşılıklı ise en güzeli, karşılıksız ise azÂp tohumlarıdır... ama sevmek eşit değildir ölmek...
don kisot'u don kisot yapan yel degirmenlerine savas acmasina sebebiyet veren eylemdir. ne yani memur hicabi bey gibi yasayacan da saksı gibi mi geberecen? olmaz öyle sey hayat hayattir savasacaksin ki, bu seyahatlar sirasinda sirlara vakıf olacaksin. yoksa yasamissin ne cikar?
bir ömür uğruna bir sevdadan geçmek yerine yapılabilecek en asil davranıştır. sendeledikten sonra düştüğünde yerde kalıp birilerinin kaldırmasını beklememek, kalkıp aynı yolda sonuna kadar yürümektir, yine düşmektir, kalkıp kalkıp tekrar düşmektir.
