içindekileri şehre emanet edip, uzayıp giden yolun getirdiği yalnızlığa kanat açmaktır.
bazen mücadeleye virgül koyup, dondurarak; ailene , sevdiklerine, evine doğru yol almak, rahatı kucaklamaktır her geçtiğin tabelada.
bir şehri bırakıp gitmek, aslında iki ayrı hayatı yaşamanın verdiği yorgunlukla boğuşmaktır zaman zaman.
en zor olan da şehri bırakırken, ona ait hatıralarının da her geçen gün silinmeye yüz tuttuğunu görmektir gittiğin başka şehirde.
(bkz: uğurlama)
"bir kenti böylece bırakıp gitmek
içinde bin kaygı bin bir soruyla
bitmemiş bir şarki dudağında bir yarim ezgi
sığınmak şarkılara sığınmak bir omur boyu"
nazım hikmet ran.
