sözükteki herkesi birer köşe yazarı ya da edebiyatçı olmadığı için normal sayılabilecek bir durumdur. ya da herkes şatafatlı cümleler kuramayabilir; okurken "gayet günlük dil kullanmış bu" bile diyebiliriz. belki de sözlük yazarlığı bazılarının kafasında olduğu kadar büyük bir statü olmayabilir, bu da çok doğaldır. olması gerekenin bu olduğunu bile iddia edebiliriz.
illa birine ithamlarda bulunulacaksa bu hedef yazarlar değil o yazarları (ya da yeni yetme it kopukları(!)) yazar yapan yönetim olmalıdır; "üç beş cümle kurdum köşe yazarı oldum" cuların üzerinden ego tatminini yapacakları sıradan sözlük kullanıcıları değil.
(bkz: maharet oda kadar bilip, kapı kadar anlatabilmektir.)
ama bu demek değildir ki: hiç bilmeden saçmalamak 1 yaşındaki çocuk gibi ezberlediği kelimeleri sıralayıp cümle oluşturmak iyi bişey. azla çok şeyi anlatabiliyorsa saygı duyulmalıdır.
(bkz: lafı gediğine oturtmak)
yazılan konuya göre yapılabilecek bir eylemdir. örneğin sözlükte nice anket var, e anket için bir cümle bile bazen fazla olabiliyor. bilmem anlatabildim mi? *
Yazar olarak pek çok kusurum olduğunu biliyorum. Çünkü öncelikle ben kendim, hiç hoşnut değilim kendimden. Kendi kendimi tarttığım bazı anlarda, çoğu kez, sözcüğün tam anlamıyla, anlatmak istediğimin ancak yirmide birini anlattığımı, ya da belki de hiç anlatamadığımı gördüğüme inanmalısınız. Beni kurtaran şey, Tanrının bir gün bana o kadar güç ve esin göndereceği ve benim de kendimi daha noksansız anlatabilceğim, kısacası, yüreğimdeki ve hayal gücümdeki her şeyi ortaya koyacağım konusunda beslediğim alışılmış umuttur. *
"sözlük"te başlığın açıklaması* önemli olduğundan doğru olanı yapan yazardır. geri kalanlar sadece yorumdan ibarettir. geri kalan sadece eğlence içindir.
bazen ufak cümleler bile çok şey anlatır. entel dantel cümleler kurup okuyucuyu sıkmaksa yazarlık koyum öyle yazarlığa. sade ve samimi anlatım biçimi her şeyden önemlidir. ha canım isterse yazar mıyım 3 sayfa yazı yazarım. yazarın bileceği iştir. okumaya gönlü olmayan sittirsin.
