çok sevdiğiniz bir şarkıyı yavaş yavaş öldürmenizdir.
çoğu zaman bu durumun tersi gerçekleşse de başıma çok gelmiştir;
şarkıya takılır, bir gün boyu cılkı çıkana kadar ** dinlenir, olay şarkının güzelliğine göre üç dört gün *
devam ettikten sonra bir bakmışsınız, o muhteşem şarkının tek saniyesini
dinlemeye mecaliniz yok, şarkıdan tiksiniyorsunuz!
hoş bir de şarkı artık çalmıyor olsa da, artık beyninize işlemiş olduğundan
kendi kendine güzelce oralarda bir yerlerde çalmaya devam eder, tiksinme öncesi
döneminde iyidir hoştur da sonrasında o kulakları kesip atasınız gelir.
demek ki neymiş; her şey kararında güzelmiş. cılkını çıkartmamak gerekmiş..
desek dee; yıllar boyu bu alışkanlığımız devam edecek. takıntı haline
getirdiğimiz parçadan soğuyana, cd çalar bozulana, ahali sizden ve şarkıdan iğrenene kadar o şarkı otuz, kırk, hatta elli defa çalacak. soğuma dönemi atlatıldıktan sonra; şarkıyla yeniden öpüşüp koklaşılacak ve dinlenip keyfi çıkartılacaktır.
