birbirini dolandıran, kıran, arkadan kuyu kazan kardeşlerin, komşuların, akrabaların, sözde dostların yılışık yılışık birbirini öpüp acayip sevgi gösterilerinde bulunmalarıdır.
kurban kesen komşunun üstüne atlayıp da cennete gideceğini hayal ettiği kurbanın bir kısmını dolaba tıkıştırıp diğer kısmını mangal yapıp afiyetle mideye indirirken belki de dinine yaptığı samimiyetsizliktir.
esasında metropol hayatının yaşattığı bir durumdur. milyonluk şehirlerde kimse kimseyi hatırlamaz ama eskiden bin küsür kişinin yaşadığı kasabalarda insanlar en azından günlük selamlaşırdı. bayram da ziyaret için bir vesile idi. ama bugün, kendi apartmanındaki adama selam vermez insan.
insanoğlu giderek monotonlaşıp giderek sevdiklerini yakınındakileri görmezden geliyor. bu yüzdendir ki bayramlar, özel günler vs. insanın başını işten güçten hayatın sıkıntılarından sıyrılıp sevdiklerine bir an bile olsa küçük bir tebessüm göstermesi, karşıdaki insanın ne kadar mutlu olacağı ve hatırlanmanın sevildiğini bilmenin mutluluğuyla yaşadığını hissetmesidir bu günler.
facebook'ta yüzlerce arkadaşımızın kaçıyla sıklıkla görüşüyoruz? kaçını unuttuk? genelde doğum günlerinde duvara yazılan o kutlama mesajları değil mi? kandil günlerinde telefonları meşgul eden o mesajlar olmasa ne olur ki? yalnız hisseder miyiz kendimizi?
bana bir kaç saat önce en samimi ifadeyle bir bayram kutlama mesajı geldi. sıkılmıştım. telefonuma sürekli o aynı türden mesajlar geliyor, akrabalar aranıyor eller öpülüyor filan derken ne kadar sıkıcı ve anlamsız olduğunu düşündüğüm şu günlerin aslında bir yabancıdan gelen bir tebrikle değiştirdi. "aslında evet ya, bak adamı tanımıyorum etmiyorum ama bana mesaj yolladı." kalıplaşmış cümle değildi. öyle olsa bile önemi yoktu.
yolda yürürken kaçımız bir yabancı insanla göz göze gelince tebessüm ediyoruz? tebessümü bırak kaçımızın gözlerinin içi gülüyor? hiçbirimiz. hepimiz sokaklarsa asık suratla dolaşıyoruz. arkadaş, sevgili yanında olmasa olur mu sence? olmaz. önce gülmesini öğreneceksin. yanakların azıcık toplu olacak. gül dediysek sırıt demedik. gözlerin gülsün bırak. gülümse. sadece bu. bak o zaman nasıl güzel oluyor hayat. o anlamsız basmakalıp cümleler nasıl bir anda geçip gidiyor. insanlar nasıl mutlu oluyor...
