şafak kızıllığında gözlerimi açmışım. "ha siktir namaz geçiyo" diyerek fırladım yataktan. abdest almaya giderken hoca geldi aklıma. "acaba ne zaman yine bana kalacak genel başkanlık?" sorusu kafamı kurcaladı. neden sonra hoca'nın şu an beni bulutların üzerinden izlediği aklıma geldi. nasıl da alışmışım hoca'ya. onsuzluk gerçekten çok zor geldi. "artık" dedim, "genel başkanlık ihtimalim kalmadı; hayatıma bunu bilerek devam etmeliyim."
abdestimi almış namaza doğru yürürken birden bi gariplik hissettim. aşağı doğru baktım. tam donanımlı bir sabah ereksiyonu yaşıyorum. "bu şartlar altında namaz kılamam" dedim kendi kendime. sabah ereksiyonu olmuş bir recai kutan'a toplumun hazır olmadığı fikri beni kendime getirdi. istifa etttim o anda.
lise'de erekte halde tahtaya kalkmayı bile reddedip sözlüden 0 almayı göze almışken; yaradanın huzurunda bu şekilde nasıl iki rekat durabilirdim ki?
