Yaşadığınız şehir doğup büyüdüğünüz ait olduğunuz şehirse bırakın saçmalamayıda da mutlu olmak için sadece şehrine dönmek isteyen sabaha uyanır uyanmaz ait olduğu şehrin taşını topragını bakkalını ôzleyen insanları düşünün.
Evet mutlu olabilmem için tek şart şehrime dönmek, doğup büyüdüğüm eve, sokağa, dostlarıma dönebilmek... Şimdi içinde bulunduğunuz şeyin kıymetini bilin yarın çok özleyebilirsinizde amk ekonomik şartları el vermez dönmenize.maaşımın üçte birinin düşmesi karşılığında dönmeye çalîşıyorum hemde.
Başlatmayın bunalımınızdan kıymetini bilin.
Ne zaman bu şehirden kaçıp gitme isteği gelse, bir köşeye oturup geçmesini bekliyorum.
Gidersem dönmem çünkü biliyorum.[C. Süreya] Benimki de o hesap geçmesini bekliyorum.
yürüyerek nereye kadar gidilebilir...
araba ile gitmek için benzin parası lazım. kısacası hiçbir şey alamadan olmuyor, para da gerekli demek ki!.. hem zaten dertler de seninle gelecek nasılsa. öyleyse ne anladım ben bu gidişten...en iyisi bu düşünceyi unutmak.
en iyi stres atma eylemidir. bunu yapmış biri olarak söylüyorum; bir sene önce moralimin çok bozuk olduğu bir dönemden geçiyordum bir takım sebeplerden dolayı. bir gece yatarken karar verdim, içimden dedimki : "yarın sabah yanıma hiçbir şey almayacağım ve şehir dışına çıkacağım" dedim. aynen dediğimi yaptım, üstümde ceket, tişört, kot pantolon var. yanıma da sadece gerekli diye ehliyet, ruhsat, arabanın anahtarı ve cüzdan aldım o kadar. telefon melefon hiçbir şey yok. arabayı çalıştırıp eski ankara-istanbul yolundan beri ilerledim. otobana hiç çıkmadım. tüm gün boyunca manzara, doğa demeden gezdim durdum arabayla. akşam saat 10 gibi eve döndüm. geldiğim zaman stres falan hiçbir şey kalmamıştı. size önerim, kesinlikle yapın.
