Bireyin kendinden ve yaşamından memnuniyetsiz oluşu sonucunda mütemadiyen kurulan hoş bir olasılık ve güzel bir hayal...
Bir sabah uyanıyorsun ve eski sen değilsin. Eksik veya kötü, zayıf yönlerine güncelleme gelmiş, hayata çok daha farklı bi açıdan bakmaya başlıyorsun. Olabilirmi ki boyle bir şey.
Gece dağılan kalbimizi toplayıp kırmızı rujumuzu sürüp soğuk ve sert bir görüntünün arkasına saklanarak, endişe ve tedirginliklerimizi gözbebeklerimizde yutarak, korktuğumuz hiçbir şeyi belli etmeyerek; her gün başka şeyleri dert etmemeye, başka korkuları gizlemeye, başka olaylar karşısında soğukkanlı kalmaya çalışırken farklı bir insan olarak uyanmıyor muyuz?
