açın tüm kapılarınızı sonuna kadar!
bu gece soğuk var dışarda delice rüzgar...
gökyüzü sarmış bedenimi üşümeyeyim diye
senin beyaz bulutların, benim ellerim kadar...
bugün açın kapılarınızı, kapatmayın.
bu gece uyku yok sabaha kadar
parlayan ateşlerinizi söndürün, yakmayın!
bu gece üşümeliyiz iliklerimize kadar...
saldırılar dursun bu gece kımıldamayın
kesin sesinizi hiçbiriniz konuşmayın,
siz de ses yapmayın hırçın dalgalar!
bu gece gökyüzünde soğuk parti var...
gelirken ceketlrinizi unutmayın.
bu gece soğuk var ruhumda kar var tipi var,
üşüyor ellerim çıplak kaldılar
kafamı kaldıramıyorum, öyle sarhoşum
bir ruh böyle soğur, buraya kadar...
ruhunuza nefretin hakim olmasıdır. nefret duygusu tıpkı güneşi görmenizi engelleyen bulutlar gibi ruhunuzunda ışığı görmesini engeller, onu karartır, soğutur. gerçi günümüzde ruhumuzun soğuk olup olmaması çok da öenmli değildir.
bakın etrafınıza, kendinize. zaten ruhsuz bir hayat sürüyoruz. ruhsuz ilişkiler yaşıyor, yüzeysel zevkler peşinde koşuyoruz. bu kadar ruhsuzluk arasında ruhunuz soğusa ne olur, soğumasa ne olur?
