neredeyse ilkokul çağındaki veletlerin bile ellerinde bir cep telefonu varken, çok da yadırganmaması gereken bir benzetme ya da önerme veya ne bileyim, bir sallama...
sanki elimiz ayağımızmış gibi, her daim yanımızda olan bu şeytan icadının faydalarını elbette kimse inkar edemez fakat bir şeyin bokunu çıkarma konusunda master yapmış ve bütün doktorlara vermiş bir millet olmamız hasebiyle, son zamanlarda sakınca ve hatta tehlike teşkil eden bir alete dönüşmüştür desek, yalan olmaz.
sürekli ama sürekli eli kulağında gezen veya çatır çatır bir şeyler yazan ruhsuzlara dönüştük gibi geliyor bana.
sadece gerek olduğu zamanlarda kullanıldığında hiçbir zararı olmayan bu aleti, bir organımızmış gibi abarttığımızda, çok büyük duygusal kayıplarımız söz konusu oluyor ve türlü organları kopan insaniyetimiz için, birtakım nakiller gerekiyor...
