Hava kararmıştı yağmur yağıyordu.
Dudakları sırılsıklamdı
Elleri Üşüyordu
Bir öptüm bir öptüm
Bir daha öptüm
Kimseler görmedi öpüştüğümüzü
Yağmurdan başka iki gözüm çıksın
Ne zaman yağmur yağsa
Utanıyorum....
inci dişleri, kalem kaşları,
Mor menekşe gözleri vardı
Elleri Üşüyordu
Bir öptüm bir öptüm
Bir daha öptüm
Kimseler görmedi öpüştüğümüzü
Yağmurdan başka iki gözüm çıksın
Ne zaman yağmur yağsa
Utanıyorum....
şarkının bir diğer adı yağmur'dur ve insan bu şarkıyı ne zaman duysa, orda zaman durur, tuhaf bir tınısı vardır, akla yer eder.
yavuz bülent bakiler'in cebeci istasyonu ve sen şiirini sindire sindire okuyup, yarısından sonra bu şarkıyı hafifçe verirsin alttan, sonra hayalindeki o bir çift dudakla, altlı üstlü bitimsiz bir romantizm rüzgarına kapılıp alt üst olursun, dağılırsın, erirsin.
