bir levent kırca dizisi vardı. adını hatırlayamadım.* pek de kısa sürmüştü. hikaye şöyle:
kırca bir köyağasıdır. sevdiceği bir kızcağızı vardır. kızı büyür ve 7 yaşına gelir. artık okula yazılması gerkektedir. koskoca ağanın kızı okumamış denmemelidir. kırca kızından ayrılmak istemez. ancak köyün bir ilkokulu yoktur. kızını şehire gönderip ondan ayrı kalmaktansa köye bir okul yaptırır.
köyün artık bir okulu olmuştur. kızı bu okulda 5 sene okur ve orta okula gitmesi gerekiyordur artık. aynı şekilde ilkokulun yanına bir de ortaokul inşaa ettirir kızını seven ağa.
gün gelir lise çağına gelir, ağa yine kızından ayrılmak istemediğinden paraya kıyar lise de yaptırır. lise bittikten sonra üniversite çağına gelen kız şehir dışına gitmek üzeredir. ağa kızını bırakmak istemez. köye üniversite de yaptırmak için girişimlere başlar ağa. ehil insanlar ağaya bu kadar kolay üniversitenin yapılamayacağını gerekli izinlerin alınmasının bile sadece birkaç yıl süreceğini bildirirler. ağa artık kızını elinde tutamayacağını anlar, anlar ama üzülmektedir. ağa da kızıyla beraber şehirdışına üniversite okumaya gider.
ağa ve kızının ağa kızındaki maceralarını bu sayede hatırlamış oldum
en başta olan okulları sağlam donanımlı, öğretmenlerle doldurup, öğretmen atamaları yapılmalıdır. din kültürü hocası aynı zamanda müzik dersine girmemelidir. okul olup öğretmeni olmadıktan sonra bu okulun bi anlamı kalmaz. amerikanların dediği bir motto neden bukadar başarılı olduklarını anlatmaya yetiyor. (bkz: good job). yani napıyorsan en iyisini yap. okul yapıosan da içine öğrentmenlerini koy öle bağışla devlete. yoksa kopyadır şudur budur hala bunlarla uğraşan devlet dolduramaz onun içini.
Sen okulu yaptırıp devlete bağışlarsın,devlet elektrik,su,doğalgaz faturasını sana bağışlayamaz.Toplanan yardımlarla,bağışlarla ödenen bu hizmetlerden sonra, okul yönetiminin gelen velilerden bağış adı altında para toplamak yasaktır. türünde uyarılar alması muhtemeldir.
