korkulan oldu. isviçreli bilim adamları ile, çaylak alman bilim adamları birleşti ve büyükannelerin obezite üzerindeki etkisini araştırdı. sonuç pozitif, büyükanneler, obezitenin oluşumunda %90'lik bir kaktiya sahipler. şimdi bırakın şu bilimadamlarını, gelin biz şu olayı sözlük usulüyle analiz edelim.
çocuksanız orada kalın, büyükseniz çocukluğunuza dönün. büyükannenizi ziyaret ettiğiniz günleri hatırlayın. yaaa, ilişkiyi kurmaya başladınız değil mi? koca koca kurabiyelerin yanında bol şekerli çaylar, akşam yemeğine kavurmalar, köfteler, etler, galon galon çorbalar... sabah kahvaltısında kocaman bir tavada pişmiş sucuklu yumurta, kahvaltılıklar, yine şekerli çaylar, öğle yemeği de akşam yemeğinden farksızdır. böyledir bir büyükannenin menüsü. sıkı diyettir, ama öyle böyle bildiğiniz diyetlerden değildir. bir haftaya kalmaz ayna da başka birisini görürsünüz.
karşı koymaya çalışırsınız, hayır yapamazsınız. büyükannenin o gülücük saçan yüzüyle, ağzınıza doğru hareketlenmiş güdümlü yemeğin size "ye beni ye!" diye bağırışı, sizi baştan çıkarır. karşı koyamazsınız, "lanet olsun" der, ağzınızı olabildiğince fazla açarsınız. büyükanne size lokmayı yedirtmiştir ama durmaz, siz daha ağzınızdakini bitirmeden diğerini sokmaya çalışır ağzınıza. buna da hayır diyemezsiniz. bu güzel anlardan sonra, hafif bir karın ağrısıyla baş başa kalırsınız.
büyükanne "sıçıcam senin sosyal hayatına p*ç kurusu, şişmanlatıcam seni" diye geçirmiyordur içinden tabii ki. onun için yemek yemek mutluluktur, "can boğazdan gelir" felsefesi her şeydir. bu sebeple sizi tıka basa doyurur. sizinde karşı koyamamanızdaki sebep dediğim gibi cazibe ve iyi yurekliliktir. çünkü "hayır" cevabı onun için çok kırıcıdır, acı bir reddediliştir. bu yüzden tek bir seçeneğiniz vardır, "hep yemek".
dip not: şişmanlık konusunda bir pot kırdıysam affola. bu yüzden yazımı klişe bir lafla bitiriyorum:
"tabakta kalan pirinç tanesi kadar çocuğun olur. bitir hemen onu !" hep böyle korkutuldum, hiç verecek cevabım olamadı, annane otoritesi karşısında, usul usul korktum, sayabileceğim kadar tane bırakmaya çalıştım hep, çocuk aklımla en azından bilmeliydim kaç bebem olcak diye.
yemek sonrası, boşaltıma da karşıydı annaneciğim. kesinlikle onun kafasındaki süreç geçmeliydi ki vücut gereken vitamini alsındı. sonra tuvalet ziyaretine izin çıkardı.
yemek öncesi suyla doldurmamalıydım midemi. her daim patatesler kalabilir ama köfteler bitecekti...
obez olunması sebebi pek tabii bu masumane zorlamalar değildir...virüsü bulunmuş canlar, obezite hastalık, tetikleyen, değişen beslenme alışkanlıklarımız olabilir tabii.
kanayan bir yara. toplum sağlığını tehdit eden bi unsur falan ya bu. ne demiş ünlü türk düşünürü: insanları aya çıktığıma bile inandırabilirim ama anneannemi doyduğuma inandıramadım.
