küçükken bol bol kandığım beyaz/pembe/mor/turuncu -rengarenk işte- bir yalandır. bir keresinde galatasaray forması alacaktık pazardan.. teey uefa kupasını aldığımız yıllar. anneme 10 numara diyorum hagi diyorum, o bana "bi numara büyük alalım seneye de giyersin.." diyor. kafamı dağlara taşlara vuruyorum. anne yapma n'olursun? öldür ama şöyle espriler yapma. ****
sezon sonu büyük alınan kıyafetin hiç giyilmeden gelecek seneye saklanırken güveler tarafından iğdiş edilmesi. çok başıma gelmiş durumdur o güzelim, heves ettiğim kıyafetlerin kanepe altında onca naftaline rağmen güvelerden kurtulmamısına ve hevesimi yaşayamamak. ah anne hep senin yüzünden, şunu tam bedenime göre alsan ölürmüydün.
özellikle ilköğretim ve lise kıyafetleri için ailenin bütün fertleriyle alışverişe çıkınca karşı konulamaz bir yöntemdir bu. çocuk o anda zaten orada olmaktan tiksindiği için hiç ses etmez, karşı koymaz, bilir ki o ceketi omzunda iki parmağıyla dolaştıracak, atacak bir kenara.
ama özellikle lise ceketi seçimi esnasında yıl sayısı üç seneye çıkar ki, gelişme sürecinde olan çocuk için o ilk yıl tam bir ızdıraptır. zira o ceket iki defa dolanır o gencin bedenine! okulda yapılacak karizmanın da ilk günlere dayanacağını, nasıl tanınırsa öyle devam edeceğini düşünürsek, çocuk için vahim durumdur. belki de bu yüzden sevmez, sevemez talebeler ceket denen kıyafeti! ben sevemedim de. *
genellikle ayakkabı için yapılan eylemdir.ancak bir işe yaramaz zira sabi yaşlarda olan bünye o ayakkabıyı, değil gelecek sene,gelecek ay bile kullanılmayacak hale getirir.
genellikle garson boy dediğimiz,çocuklukla ergenlik arasına sıkışılmış dönemde yaşanan ebeveyn sacmalarındandır.çocuk boşyere birsene büyük kıyafetlerle gezer,seneyede küçük gelir,ortası yoktur.
