yağmurda ıslanmış, sırılsıklam olmuştuk. beni evine davet etti. omzuma konan elini şefkat gösterircesine tuttum sağ elimle, yavaşça sıkarak selamladım. kızarmış gözlerini kısarak tebessüm etti. kızıl saçlı beyaz tenli ve uzun boylu bir kadındı. gözleri, ilk doğduğu anda bile ne istediğini biliyormuşçasına sert ve kendinden emin bakardı. oscar wilde'ın kanından geldiği konuşulurdu. yavaş yavaş kırışmaya başlayan göz kenarları en büyük ispatıydı sanırım. o da yanıma oturdu, üzerinde krem rengi bir ince palto vardı, eteğine kürk sarılmış gibi tüylü ve sıcak görünüşlü bir paltoydu. başında ise yüzünü hafifçe örten bir kep. kırmızı ruju ise oldukça tahrik ediciydi. birden kalkıp pikap'a bir plak koydu. leonard cohen çalıyordu. sonra yanıma oturdu. bacak bacak üstüne attığında değiyordu tenlerimiz birbirine. birden usulca eğilip kulağına şunları fısıldadım.
"müziğin sesini kısar mısın, ezan okunuyor."
bir müslüman her an zina ile imtihan halindedir. imtihanı geçmesi, sınavın zorluğu ile değil, iradesinin gücü ile olur.
yani sen kırmızı ruj ile tahrik oluyorsan, o rujun suçu değil, senin iradesizliğin olur.
kalkıcan kızla birlikte boş eve giricen, yanına oturucan, içinden birsürü şey geçiricen, sonra "omo koz do çok tohrok odocoydo". iradene sahip çıkarsan hiç bir kız tahrik edemez.
