cem adrian'ın aralık 2008'inde çıkardığı emir albümünün çıkış parçası. en keyifli zamanında bile insanı bunalıma sürükleme ihtimali olan bir şarkı. sözlerin etkileyiciliği çoğu cem adrian şarkısındaki gibi hat safhada. kronik depresiflere tavsiye etmiyorum. youtube'dan izlemek için:
koca koca adamlara 16 yaş bunalımını yeniden yaşatan, emo triplerine sokabilen müthiş şarkı. şaheser.
Sustu içindeki, yorgun yüzündeki
Düştü elindeki, öldü bir melekti
Sen, sen, sen giderken
Kalbim burda kalırken
Ellerim sessiz, soğuk ve suskun; öyle dururken
Yalnızlık, gittiğin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yaş yerine, sessiz harfler damlarken
Sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Ayak seslerinle; bütün camlar, pencereler inerken
Bir veda; saçlarımdan tutup, beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne acı ne keder, sana son kez bakarken
Sen, sen, sen giderken
Bir kalp burda kalırken
Bir şehri; bir tekmeyle, benim üstüme yıkarken
Bir dua; dudaklarımdan, düşüp paramparça olurken
Sen, sen, sen giderken
Ben, ben, ben kalırken
Sustu içindeki, yorgun yüzündeki
Düştü elindeki, öldü bir melekti
Yağmur, gecenin karanlığını gökten söküp atarken
Rüzgar buruk bulutlarına, beyaz şimşekler çakarken
Uykusundan uyanmış çocuklar, korkmuşlar ağlarlarken
içlerinden biri, neden tanrı çok mu üzgün ki derken
Göç yollarında kuşlar, kaybolmuş ölürlerken
Bir deniz kıyısında bir adam, hala onu sayıklarken
Gökyüzüne açılmış eller, birer birer kapanırken
Sen, sen, sen giderken
Bir meleği öldürürken
(...
Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayılmaz çocuk
Bir melek ölürken
Öyle sessiz durulmaz
Çocuk!!
...)
Sustu içindeki, yorgun yüzündeki
Düştü elindeki, öldü bir melekti
Sustu içindeki, yorgun yüzündeki
Düştü elimdeki, öldü bir melekti
