bir melankoliğin hayattan beklentileri çok fazladır, bu yüzden melankolik olmuştur, ya da yaradılışında hırslı ve hayattan beklentileri çok olduğu için melankolizm de yanında bir azap olarak, bir ceza olarak verilmiştir. Hırsına yenilen çoğu insan genellikle melankolizm batağına saplanır, hayallerini gerçekleştiremeyen, hayatta istediği önemli şeylerde zaaflar yaşayan, bu şeyleri zamanında bir türlü elde edemeyen insanlar sonunda melankolik olur. Haydi beraber yazdığım şu şiirde bakalım melankoliklerin aslında hayattan beklentileri neymiş, melankoliklerin beklentilerini hafif tiye alır gibi oldu ama tabii ki tamamen farklı bir psikolojiyle yazılmıştır:
biraz müzik, biraz asosyalliğin bayrağı, biraz da şarap
ne ister bir melankolik hayattan daha başka
hele de yormuşsa gün ışığı bütün gün onu
ve başka herhangi bir beklentisi yoksa o akşamdan
ne güzeldir o batan güneş, ne mutludur melankolik
geride bıraktığı aşklarını düşünür ara ara
çalan müzik onu bir sonbahar yaprağı gibi savurur
biraz da şarabı güzel geliyorsa o an,
eser içinden dışına doğru hafif bir rüzgar
sıcak sıcak üşümeye başlar yavaştan
daha ne ister ki bu melankolik Tanrıdan
etrafındaki her şey solana dek içer damardan
kalkmaz o masasından iyice sarhoş olmadan
ah çeker, of çeker, cigarasından nefes çeker
her akşam melankolik işte böyle kafayı çeker
sever yaşamayı, yaşatmayı, içine dolar geçmiş özlemi
biraz ay, biraz loş ışık, biraz da sessizlik
ne ister bir melankolik yaşamdan ne bekler daha fazla
hele de işlemişse terli bedenine soğuk makineler
ve başka hiçbir şey onu avutamayacaksa o akşam
ne güzeldir yükselen mehtap, ne mutludur melankolik..! *
