nasılsın diye sordum birine, böyle dedi.
nasıl değilsin diye sordum başka birine, öyle dedi
hiçbir şey sormadım bir başka birine, inanılır gibi ama, durup dururken evet öyle dedi...
sonra.hiçbir şey sormaya meyilli değildi devrik olmayan cümleleri,ben kontra-bir soru gibi algıladım oysa,
ah dedim ulan- hayır gereksiz hüzün depolarını yaz ortasında çıkarıp kullanmanın manasızlığının gayet farkındaydım,oldukça farkındaydım,o kadar farkındaydım ki hem de o kadar olur.oldu da.-
sormadı.söyledim yine de.
(nasıldım-k?)
bir mektup nasıl üzülürse öyle...
şimdi ben ne zaman bir akşamüstünün üstüne örtmeye çalışsam, üşümüyorum diyor,üşümüyorum örtme üzerimi, ya üşümüyorum kardeşim gitsene işine, ya üşümüyorum dedim ya olum lan ,siktirgit...
anlamıyorum bir şey...anlayamadım da...bilmiyorum hiçbir şey ...bilemedim de...
hüzünlenmiyorum da ...yoksa "gelmiyor mu artık içimizden hüzünlenmek bile"...gelirdi eskiden gitmek bilmezdi belki de..ya depolanan hüzünler? hayır henüz erken.kafi miktarda sabırlı olsak hiç fena olmaz.gereksiz hüzünlenmeye ne hacet var ne de takat...bir ıslık çaldım.sustum.çaldım.sustum.şeytanı oynattım.iyi de oldu.hadi yalan söylemeyelim, katsayılarda bi düşüklük var işin gerçeği,hiç fena olmadı desek daha harbici olur.oldu da.
sormadı.söyledim yine de.
(nasıldım-k?)
bir mektup nasıl üzülürse öyle...
