matematikle ugrasan bir insanin zor durumda kaldigi andir. bir sorunun cevabini bulamamaktan tutun da akraba ya da arkadas ortaminda basit bir matematiksel hesabi yapamamaya kadar varan hadiselerin sonucunda yasanacak an.
eğer ki hadise;
tuvalete girmiş ve ishal olduğunu farkettiği anda alelacele tuvalet kağıdı olarak elinde günlerdir düşünüp de uğraştığı teoremin çözümünün olduğu kağıdı kullanması halinde ikiye katlanacak durumdur.
hocaya matematik sorusu götürürsün adam kördüğüm olur,ama sınıftan bir öğrenci hocam burdan çıkıyo,ben buldum deyip hocanın yapamadığını yaparsa işte o zaman hoca sıçar ve toparlamaya çalışır:"ula oglum ordan herkes bulur,mühim olan zor yoldan gitmek benim amacım oydu"gibi...
bir problemi çözmeye başlar ve aradan 15 dakika geçmesine rağmen çözemeyip arsızca arkadaslar bu soru tıkandı burada bırakıyoruz diyen hocadır ve ardından kim sordu lan bu soruyu diyerek tebeşiri soran öğrenciye atması sıctıgının pekiştiği andır.
-allah çok hızlı sıçıyorum su sıçrayacak hemen kalkmam lazım..siktir kalkarken içimdeki boka eylemsizlik momenti verdim şimdi daha da büyük bir çıkış hızına sahip olacak üstüm başım ıslanacak..ne yapsam ne yapsam...hımm buldum!!..amuda kalkarsam bokun çıkış hızını düşürebilirim ve su sıçramaz...
bahsedilen kişi matematik öğretmeni değil matematikçi ise (ki ikisi arasında dağlar kadar fark var); büyük ihtimalle matematikçinin değil matematikçinin sıçtığını düşünen kişinin sıçtığı andır.
