son dönem türkiye'sinde dikkatlerimizin ırzına geçecek hadisedir. hayır, insan olan, anlamakta zorlanıyor bu liberalleri(libidoş diyecektim de benim küçültmeme ihtiyaç duymayacak kadar var haysiyetleri, sağolsunlar)...
şimdi öncelikli olarak "solcu" ve "çakma solcu" gibi kavramları ele alalım. türk solunu, sol düşüncenin temelinde var olan "ifade" kapsamının uzaklarında gördüğümdendir belki de hep aynı teraneyi okudum yakın çevreme "türk solunun ayakları yere basmıyor." en salt ve en gerçekçi haliyle mes'ele budur benim bakış açımda. türk solu, kendisini "türk halkına" kapattı çok uzun yıllar önce. ki bunun gelişim süreci de tek taraflı olmadı aslını isterseniz. türk halkının, sola kapanışı ve türk solunun, halka kapanışı şeklinde karşılıklı ve süreklilik içerisinde zuhur etti vakamız.
bunu, ben söylerim. söylerken de en ufak bir ar etmem. zira "birşeyci" olmayı beceremeyecek kadar bertarafım başbakanıma göre. kendime göre bitaraf olduğum kanısındayım. heneyse ikisi de aynı şey zaten günümüz türkiye'sinde... gene de bu durumu anlatırken "çakma" gibi "küçümseme", "kalitesizlik" çağrıştıracak tek bir nitelemeye gerek duymam. tıpkı bugün sinir sistemime diş geçirmedikçe kendilerine değilse de makamlarına, devlet içerisindeki varlıklarına "sayın" niteliğini kazandırdığım, eğreti bir saygınlık yüklediğim adamlara karşı yaptıığım gibi.
bunun yanısıra anlamıyorum "liberal" olduğunu söyleyen mülayim şakirtlerimiz, neye göre "orjinal" ve "çakma" solcu ayrımını yapabiliyorlar? misal her fırsatta "çakma solcu" diye kıçının kılcal damarlarını yırtan bu arkadaşlarımız bir kere olsun "orjinal solcu" dese ve örnekleseler "orjinal", "özhakiki" solcu nasıl olunur? kim özhakiki solcudur? misal cem karaca mıdır? hoca efendileri attila ilhan'ı da ölümünden sonra pek sevmiştir, o da olabilir pekala... veya ne bileyim kim var "eski solcu, yeni cemaatçi" olan?
