en sevdiğim kürtajdır. ayda bir yaparım ne bileyim mübarek üç aylara girdiğimde üç ayda bir. aynı ve simetrik zamanlar beni sıkıyor. değişkenlik ruhuma sürdüğüm sihirli bir ilaç..neyse.
içindeki hayalet sevdaları tütsü yakarak atmanın ve buğulunan dumanın, yeni açık taze havaya karışmasını izlemek kadar güzel bir duygu var mı dünyada, söyle? yeniden doğmak değil de, ne bu?
bir tibet rahibinin öyle ellerini havada birleştirip bağdaş kurarak derin alemlere akması gibi bir duyguya ve düşünceye ne gerek var. düşünmeyeceksin bu kadar basit. "nasıl yapıcam abi ben bunu mümkün mü?".. elbette mümkün. sen, kendini işe falan ver demeyeceğim. yapacağın tek şey yenisini bulmak ve onu içinden atmak. yani kürtaj. bu kadar basit lan!
kürtaj da bir nevi eski sevgiliyi içinden atmaktır zaten. çiftin ikisinin de içinden diğer çifte ait bir parça kopartılır, ikisinden de bir can hastane çöpünde yer bulur kendine. bir canı öldürmek aslında üç can eder.
kürtajın zararlarını ve ne kadar zor olduğunu bilmeyen bünyenin her ay yapıyorum diye övünerek anlattığı hadise.
ya bahsettiğin şey kürtaj değil, yada içinden atılanlar sevgili değil.
içine yerleşmiş ve bir kanser gibi gün geçtikçe büyüyen sevgiliyi, canı, içindeki ikinci ruhla birlikte kendi ruhunun bir parçasını kesip almaktır dışarıya. ve belki de gömmek evinin arka bahçesine... içindeki çocuk yanın, masum yanında gider bu kürtajla. artık güleryüzlü olamassın eskisi gibi. ve artık güvenemessin öyle kolay kolay insanlara. kan akıtarak bedeninden ruhunu temizlemeye çalışırsın. hayatında "sen" olan parçalardan vazgeçip sek kalırsın. acılı, sancılı, kanlı bir geçiş sürecidir bu kürtaj. öyle kolay kolay atlatamassın. "içindeki o"ndan vazgeçmek... acı verse de vazgeçmek zordur. kendini bir türlü o'ndan kurtaramassın.
