Çok klişe bir giriş yapmak istiyorum yazıma AMK... Evet işte söyleyeceklerimin ana fikri de bu büyük harflerle yazılan şey. Uzaktan küfretmiş sansanız da beni, değil aslında. Bu eylem aziz türk milleti için ''merhaba'' kadar normal ve doğal bir toplumsal reflekstir. Hani türklere özgü davranışlar vardır. Sevdiğin birini görünce sarılıp sağa sola sallanmak, otururken yan sandalyeye ayağını dayamak, trafikte hayvanlar gibi yandaki arabaya korna çalıp sonra hiçbişey olmamış gibi devam etmek (buna fenerbahçeli alex de anlam veremediğini söylemişti) gibi.
Her ne kadar erkek egemen bir cümle olsa da, öznesi gizli olsa da, anlatılmak istenen şey, gerçekte cümlede geçen eylemin kendisi değildir. Ayağın taşa takıldığında ; Hay AMK... , şaşırdığında ; Vay AMK.. abartıldığında ; Oha AMK... kızdığında; S.ktrgit AMK...
üzüldüğünde ; Eyvah AMK.. sevindiğinde ; işte AMK... rahatladığında ; Oh AMK... gibi sayısız örnekle çoğaltabiliriz bunu. Güzide ülkemin naif erkekleri bu kelimeyi kırmak ya da gerçek anlamda sövmek için kullanmaz, bu çocukluktan süre gelen bir yetişme tarzının ürünüdür ve tipik refleks cümlesi olarak dilimize pelesenk olmuştur aslında.
Kadınlar bunu duyduğunda ''ıyyy ne kaba'' demekle hata eder, o adam küfretmemiştir aslında, o anki tepkisini, duygusunu dile getirmiştir.
Bu mübarek AMK bir duygu imlecidir, hayata isyandır, benle, senle, onla bütünleşmiş bir halk geleneğidir,
türk kültürüdür artık. Kınamayın, benimseyin...
Bu konu hakkına bile yazdım ya vay AMK...
