MODERNiZM VE gericilik beyinde başlar beyinde biter. söylem olarak başlıkta ifade edilen köy benzetmesi, bakış açısının insana ve durumlarına karşı taşıdığı önyargıyı açık seçik anlatmaktadır.
istanbul da yaşayan bir birey olarak, istanbul umuzun çok renkliliğini ve sesliliğini herzaman bir avantaj olarak görmüşümdür. kaldı ki istanbullu olma sıfatını, istanbul a emeğiyle kanıtlamış her insanın bu şehrin eşsiz dokusunun mimarlarından biri olduğunu kabul etmek zorundayız.
işi istanbul dan soyutlayarak baktığımızda ise yüzde doksan dokuzumuzun kökeni vatanımın herhangi bir köşesindeki bir köye dayanmaktadır. kökleri köyden istanbula uzanan istanbullu kardeşlerimin sırf 10,20,50,100 ;farketmez; yıl önce istanbul a yerleştikleri için, kendilerinden sonra bu şehrin parçası olan insanlara köylü yakıştırması yapması tam manası ile sonradan görmelik olarak özetlenebilir.
Nevşehir'linin biri istanbul'a bir arkadaşını görmeye gider. Arkadaşına der ki ula şu karşı neresidir diye, orası bakırköy der arkadaşı. Peki şu ilerisi? orası da kadıköy. Ula demiş bizim nevşehir şehir oldu da koca istanbul hala köy.
aynen öle.hiç terslemeyin,her yer köstebek çukuru gibi,iett otobüsleri ve tranvaylar balık konservesi gibi,daha nede nirki bilmiyorum ama herşeye rağmen I love iSTANBUL.
