Köpeklerden korkan biri degilimdir. Ben insandan cok hayvan sevgisiyle dolu biriyim. Hayvanlar insanlar gibi nankor degil istisnalar haric. *
Üniyi kazandim. Kampuse Yürüme mesafelik bir yurda yerlestim. Yurdun önü bombos arazi. Kestirme bir yol yapmislar bu arazi icinde. Efem bilmiyoruz çömüz ya, daha iste üniye isinma turlari ders bitmis o tabiri caizse sosyal olmazsa olecek hastaligina yakalanmis sinif arkadaslarim topluca bir boklar yerken "sagolun ben asosyalim" deyip yurdun yoluna revan olmusum. Yoldan gidersem bildiginiz buyuk bir j harfi kadar yol tepmem gerekiyor. Kesmen araziden gidersem bir i harbi kadar yol gidiyorum. Dedim bir gideyim surdan. Demez olaymisim. Az ilerleyince fena kamufle olmus Belediye tarafindan beslenen ve arada geç doyurulan, doyurulmayan grup halinde mafya gibi gezip o vakit uyku halinde olan 8-10 kopegin kafalar kalkti, bana baktilar. Ben şok!
o an fransizca konustugumu hatirliyorum. Şok bazen iyi olabiliyor. Su iyi kotu cirkin filminin son sahnesindeki gibi silahlarina sarilmadan once birbirini suzen silahsorler gibi birbirimizi suzduk. Ben tabi ne ileri ne geri adim atiyorum. Hafiften bir adim geri attim ve biri hav hav deyip kosmaya basladi. Tabi got korkusu kavrami karsisinda usain bolt bok yesin, ordan nasil kosup 1 metrelik duvari atlayip apartmana girdiysem... neler oldugunu bende bilmiyorum. Birinin duvari atlamadan once pacami kapiyor olusu nedeniyle kapiyi orttum. Bir iki hav mav oldu ses kesildi. Cok fazla strateji oyunu oynayan biri oldugum icin pusmalarindan korkup cikmadim tabi. Neredeyse bi 15-20 dk oldu apartmana biri girdi yuzum bembeyaz tabi. Hemen ciktim disari. Neyse etrafi casus ucak gibi gozluyorum. Baktim yoklar yola revan olacakken yurdun sahsi bir araci var. O geciyormus durdu aldi.
Bu olaydan sonra kimse bana kopek dosttur, kopek insanin dostudur felen demesin. Asil dost dostu siker amk.
