çocuk, köpek alalım, köpek alalım, köpek alalım diye aylarca ağladıktan sonra, düşündüğü başına gelen ve bakımsızlıktan biçare olmuş köpeği kurtaran yegane kişi.
oray eğin 'in kafatasındaki anne tasviridir. an itibariyle öğrendim.
mearsault vardı bir tane. camus'un yabancı'sında. okuyanlar bilir. tuhaf bir adamdı. annesi öldüğünde kahve içip hiçbir şey hissetmeyen bir tip. delikanlı çağlarımızda epey etkilemişti bizi. hakkında onlarca film yapıldı. hatta türkiye'de bile. bay demirkubuz tarafından. makaleler yazıldı. ama o mearsault bir şeyin simgesiydi. annesinin ölümüne üzülmemesi sadece bir aparattı kitapta. bir felsefeyi tasvir amaçlı kullanılmıştı. gel gör ki yıllar yılı bu çok yanlış anlaşıldı. her kesim bunu kendince bir marjinalliğe döktü durdu.
velhasıl, bay eğin'de ondan çok etkilenmiş sanırım. annesi öldüğünde aklına gelen iki şey olmuş. "köpeğime kim bakacak" ve " artık kimse hesap sormayacak".
bunlar çok komik hareketler demek istiyorum ben cümlemin sonunda. cidden çok komik hareketler.
hiçbir şan, şöhret ve rating bir annenin sıcak bir çorbası bile etmez. edemez. kendisi ölse bay eğin'in annesinden başka kim ağlardı acaba arkasından merak ediyorum o etmese de.
