varlığa duyulan öfkenin aracıya yansıtılmasıdır...esas öfkenin küfür edilenin şahsında onu var eden veya var olmasına aracılık eden tüm obje ve nesnelere (bkz: ebe) (bkz: ana) (bkz: allah) yöneltilmesidir. pasif agresif bir yaklaşımla günlük sıradan argoya yerleşmiş olan ebe kaynaklı küfürler varoluşumuzun kapısını aralayan ve annemizi en mahrem anında gören o insanlara yapılan saldırıdır. aslında yapılan saldırı ve belki de öfke en temelinde varoluşadır...herkes kendi özünde ya tanrıdır, ya da tanrı kulu...ama ebeye kasteden kesinlikle bir ölümlü olarak yalnızdır ve gördüğü her varoluş kaynağına küfür edip lanet okur.
