Türk Gençliği'nin ne yazık ki acınası durumunu açıklayan serzeniş. Gençlik okulda simite talim olup, internet cafelerde gold bar satan amcalara yediriyor parasını. tüm gözünün nurunu; ekranda elinde tırpan tutan, pelerinin arkasında logoyla oraya buraya koşup 5 ayaklı köpek kesen, 3 kafalı dev kesmek için 20 kişinin poposunu yalayan karaktere kendi ruhunu veriyor. sanal bir bedene ruhunu koyuyor adeta.
birgün knight oynarsınız. hoop bi özel mesaj gelir. "aga buff plis." please(lütfen) ibaresine rağmen bu cümle emir kipindedir. eğer o kişiye istediğini vermesseniz anne ve sülalenizle muhattap olacaktır. bu ahlak seviyesinde gününün 8 saatini geçiren gençlik yarın bakkala gidip ekmek istediğinde kalmadı yanıtına küfürle bile cevap verecektir. bu yüzden yetişmekte olan ko gençliği ülkemizin geleceği için pek içaçıcı değil.
korkulması aynı zamanda yüzleşmemiz gereken acı gerçektir. Bir K.O. nesli yetişiyor. Sayılarının tehdit oluşturacak kadar yüksek olduğunu evime sınırsız internet bağlatmak için telekomdaki tanıdığımdan yardım isterken anladım. bana "sen de kınayt oynuyorsun de mi" dediğinde "hayır kesinlikle, neden ki?" diye soruyla cevap verdim. Ardından aldığım "internet bağlatanların %60'ı kınayt için bağlatıyor yav" cevabı adeta dizlerimin bağını çözdü.
Küçümsenmemesi gereken bir tehlikedir. Yarın bir gün bu insanlar eminönünde elinde tırpan, fıstık yeşili pelerinle size "heal atsana lan" diye sülük misali yapışabilir. ayrıca tahtakalede seyyar tezgah açıp 1 milyara +10 diye tabir ettikleri hançerlerden satan gençleri görmek de mümkün olacaktır. ülke ekonomisinin de kuralları değişecek bir bakıma..
şimdi bir düşünüyorum da biz de zamanında az deli olmadık pokemon için. cipsler alınırdı, kartlar alınırdı, oyuncaklar alınırdı falan. ama bizi bu knight online neslinden ayıran pokemon'un günde yarım saat yayınlanması, günde 1, bilemedin 2 cips alınması, ayda yılda belki bir kere de pokemon oyuncağı alınmasıydı. yani elimizde olmayan sınırlılıklar vardı. biz de başka şeylerle uğraştık tabi vakit geçirmek için. ders çalıştık, top oynadık, saklanbaç oynadık, arkadaş edindik falan.
şimdiki çocuklar 7/24 internete sahip olduklarından bir sınırlılıkları yok. dolayısıyla knight oynamak için beklemeye de ihtiyaçları yok. pekçoğu dışarda arkadaşlarıyla vakit geçirmek yerine bilgisayar başında hayali bir dünyada hayali işler yapıyor. hani fiziksel gelişim, hani psikomotor gelişim, hani duyusal gelişim, hani sosyal gelişim?
şimdi çıkıp ne pokemonu huleyn çocukmuyuz biz diyecek olanlar olacak. siz de pokemon yerine zamanında çok sevdiğiniz ama sürekli birlikte olamadığınız birşeyi düşünün. vaktin bir türlü geçmek bilmediğini, sırf vaktin geçmesi için başka şeylerle uğraştığınızı düşünün yine aynı şeydir. şimdi elinizin altında internet istediğinize knight istediğinizde omerta, popomundo falan. yukarıda yazdıklarımla aynı şey gene.
harcanan paraları saymıyorum bile. ne olacak item alırsan, char alırsan. günlük hayatta ne işimize yarayacak diye matematik sorularına burun kıvırıyorduk lisede. şimdi gidip abidik gubidik sanal itemlere dünyanın parasını veriyoruz peki bunlar ne işimize yarayacak günlük hayatta? aferin böyle devam.
kıssadan hisse: oynamayın demiyorum ama insan bir yerde kendini sınırlayabilmeli.
