apartmanında kim varmış kim yokmuş nasıl yaşıyormuş umurlarında olmayan, şu tipsiz çocuk acaba şu an karnı aç mı tok mu hiç mi hiç düşünmeyen adi komşu tipi. ulan ölsek şurada kesinkes gelip aaa neyse ya ölmüş kaldırın çöpe atın der bu adiler. kapınıza hamamböceği koyam da görün ibineler.
"bi kere bile yemek getirmeyen adi komşular"dan daha iyi durumda olan komşulardır. kuru yemek getirse de olur lan. poğça neyin getirse o bile sevindirir.
komşusu açken tok yatabilen hain insanlardır. zamanında belki utanırlar da tabağımıza biraz yemek koyup getirirler diye kendilerine bir servis tabağı dolusu pasta göndermiştik. karşılığında ne yemek geldi ne de tabak geri geldi. bak yine hatırladım da hüzünlendim.
komuşudan gelen nevaleler, farklı kokuları nedeniyle midemi bulandırırdı.
bir tek sultan teyzenin irmik helvası harıç. ohh miss. olsa da yesek şimdi...helvayı afiyetle yememe rağmen annem alınmasın diye vasat bir helvayı kerhen yiyormuş gibi yapardım. ama allahı var sultan teyze annemden güzel yapıyordu irmik helvasını.
ev alıp komşu almayan tiplerdir. belli ki atasözünü yanlış anlamışlardır. ayrıca toplumumuzun apartman yaşamında unuttuğu komşuluk ilişkilerinin ne düzeye geldiğini hatırlatır insana. oysa ki bizde zavallı, ezik, düşmüş ve muhtaç komşulara her daim yardım edilirdi. yazık, değerlerimizi kaybediyoruz maalesef.
