Yazmak,içindekileri dökmek,rahatlamaktır aslında.
ister gözyaşlarınla,ister kahkahalarınla eşlik edersin kalemine kimi zaman.
Boşaltırsın içini,kanayan yüreğinin acısını dindirmek istercesine.
içindeki zehri atarsın kaleminle,bomboş kağıdın sayfalarına.
Yazarsın işte,hangi birinin ne zaman sana eşlik edeceğini bilmeden.
bazen en büyük dost, en büyük sırdaştır. hem de bunlar kazık atma olasılığı olmayan, kalp kırma olasılığı olmayan dostlardır. mutluykende, mutsuzkende, başarılıykende, başarısızkende yanındadırlar. mutluluğuda, mutsuzluğuda paylaşmayı bilirler.
not: gidip sarılacağım, duygulandım.*
Belki bir gün
Sonbaharın bir yerinde
Oyuncak hasretiyle yanan bir çocuk misali
Masanın üzerindeki kâğıt ve kalem gelecek aklına
Neden boş olduğunu düşüneceksin kâğıdın
Kaleme neden dokunulmadığını
Çok istemiştim oysa sana son şiirimi yazmayı
Ne çare ki..
Azrail geçit vermedi bu kez
bazen muhtaç olduğunuz tek şeydir.umudunuzu, öfkenizi, sevginizi ve hasretinizi kimse okumasa da yazıp kalpteki mürekkebi kağıda aktarmak için gerekli iki sırdaştır.
bazen huzuru kazımaktır tertemiz sayfaya, kimi de kararmış bir ömrün tasasıyla kirletmektir kağıdı. kalemin ömrü ; kağıdı kirletmekle, kağıdın ömrü ise kalemi anlamakla hükümlü. okuyabiliyorsan ne ala.
