fazla izaha aslında luzum olmayan kaçış yoludur. hemen herkesin delirme noktasına geldiğinde,"ben bi uyuyayım da uyanınca bakarız" diyerek dertlerine deva olmasını umduğudur. istenen odur ki o kaçış yolundan kaçalım ve bi daha uyanmayalım ama maalesef ki bu kaçılan yol daire biçimlidir.. aslında bir yere çıkmaz..
(bkz: öyle sarhoş olsam ki)
üzüntülerden kaçmak için uyunuyorsa, psikiyatristlerin gerçek bir sorun olarak gördüğü uykudur. normalde uykuya çok zor dalan bir insanken, bütün gün uyunabilir. hayata küsmektir. uyanmak istememektir, gerçeklerle yüzleşmeye korkmaktır. korkunçtur.
unutmak için beyin yorgunluğunu atmak için çok ideal olan bir kaçıştır. bedensel olan yorgunluğumuzu zaten hergece yapıyoruz. ama beyin yorgunluğu için, bazı şeyler üzerinde çok kurmamak için, unutmak , ve üzülmekten kaçmak için en iyisidir diyebileceğimiz şeydir bazen.
Sorun, dert, karar veya gerçeklerden kaçış yolları arasında en azından sağlıga zararsız olan bir tanesi. Sosyal hayata darbesi büyük olur, arkadaslardan uzaklasılır, onca zaman nasıl boşa harcanmış diye sonra kafa bolca taşlara vurulur.
tek kaçış yolu olarak uyku olur çokca.
ben hep kaçtım yaşananlardan. mutsuz görmedi çevremdeki insanlar beni hiç. hiç 'yeter bu hayattan çok sıkıldım' demedim çok sıkıldığım halde hayattan. hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendimi zor tuttum ama yapmadım, hep güçlü göründüm.
ama değilim.
sadece duygularımı içimde yaşıyorum ve hayattan kaçmak için günümün yarısını uyuyarak geçiriyorum...
ders çalışmamak için uyudum saat 9 olmadan.
o gün olanları düşünmemek için uyudum bazen saatlerce.
ağlayıp gözlerim kıpkırmızı bir şekilde gezmek istemediğim için ağladım ve uyudum.
kızdım birilerine vurdum kafayı uyudum.
yapmam gereken işlere nereden başlıyacağımı bilmediğim için uyudum.
derse girmek istemedi canım uyudum.
misafirlerle oturmak istemediğim için uyudum.
telefona bakmamak için uyudum.
... yaşamak istemediğim her an, sorgulamak istemediğim her an, düşünmek istemediğim her an...
uyku belki de tek kaçış yolum oldu.
uyusam mı ne...
