birlikte calıstıgınız insanların her seyine kafayı takmak, en ufak bir göz seyirmesinden, el titremesinden, yürüyüş seklinden bin cesit dedikodu, pislik çıkartmaktır. asagılık hayatını ancak bu şekilde tatmin edebilir. çünkü hiçbir özelligi olmayan bu mesnetsizler aynı kendi özelliklerini tasıyan gereksiz işleri dışında yapacak bir şey bulamazlar. düsük zekaları, bitirdikleri boktan okulları ile tam bir zararlıdırlar. bir de bunların liseyi zor bitirmi işçi sınıfı vardır ki tam cirkeftir. kendileri her haltı yerken baskalarının yedigi boku deserler ki pislikleri göze batmasın. hem maaşımı nasıl artırırım, hem en az isi yapar, hemde kendimi genç gösterip, emekli olmadan emekli hayatı sürerim hesapları yaparlar. birine kafayı taktılar mı hayatını bitirene kadar durmazlar. yaptıkları her pisligi çocuklarını koruma amaclı gösterirler. rezil hayatları bu kesmekeşin içinde sürüp sonlanır.
80 tane ustanın arasında tek üniversite mezunu olmaktır. öğlenleri kasaba meydanındaki lokantada tek başına yemek yemektir. cuma namazlarında bütün kasaba halkıyla selamlaşmak, beraber köy kahvesinde çay içmektir. köyün köpeklerinin sizi köyden biri gibi tanıması ve işe başladıktan bir hafta sonra size havlamayı bırakmalarıdır. lojmanlarda yaşayan usta başlarının eşlerinin size o çocuk bekar evinde bulamaz diye pasta börek göndermesidir. işten eve gelirken yol üstündeki köylerden günlük inek sütü almaktır. ve hatta damacana götürüp kaynak suyu doldurmaktır. arkadaşları telefonla arayıp haftasonu istanbula geliyorum gezelim demek ve arkadaşların olum zaten istanbulda değilmisin sen demeleridir. istanbulun içme suyunun kaynağı olan derelerde balık tutmaktır. kasabadaki okulun öğretmenleri ile voleybol, kaloriferi yaakan ustayla masa tenisi, kasaba sakinlerinin çocukları ile futbol oynamaktır...
Sabahattin ali romanlarının vazgeçilmez temasidir. Çocukluğumda hep hayal ederdim Anadolu'nun bir ücra köyünde boş zamanlarında öğrencilerin ailelerini ziyaret eden, kahveye girdiğinde ihtiyarların ayağa kalktığı bir öğretmen olmayı. Ha şimdi yine gurbette çalışıyorum bir büyük şehirin göbeğinde köylüyü falan göresi gözüm yok, ayrıca öyle irşat edilmeye falan gelmez, senden iyi bilirler herşeyi, sen konuşurken hayranlıkla falan bakmazlar acırlar daha ziyade. Memleketimi özledim lan başlarım Köyü'ne kentine gurbet gurbettir amk.
kasaba dediğimiz güzel bir sahil kasabasıysa şayet en güzelidir. büyükşehir stresi yok, trafik yok, işsizlik korkusu yok, hayat ucuz gül gibi yaşayıp gidersiniz.
yoksunluklarla geçen bir hayata sahip olmaktır.
bir de lise mezunu ve en alt kademeden bir memur iseniz kıskançlıktan çatlayacak raddede fesatlaşmış, ruhunuz lanetle kaplanmıştır. öğretmenlerle, bankacılarla, doktorlarla, mühendislerle arkadaş olamazsınız yanlarında ya cahil ya da atıp tutan bir boşboğaz olarak kalırsınız. yaş 40 ı aşınca çevrenizdeki gençlerden tiksinmeye, hayatlarını cehenneme çevirmenin planlarını yapmaya başlarsınız. ve bu yaptıklarınız onun iyiliği içindir. kaderin önüne geçilemez, fikrini düstur edinmişsinizdir. sözde her hür fikri her cesareti alkışlarsınız, ancak cezalanmasınıda sabırsızlıkla beklersiniz. en küçük bir yenilik hayatınızı altüst eder. yenilikleri kavrayacak zekanız olgunlaşmamıştır. buna mukabil her türlü art niyetli, pislikçe fikirler aklınızdan geçer. bunları uygulamaya koyabilmek için kendinize kendiniz gibi bir lanetli ararsınız. her şey sizi yorar. boş bir odada yapacak bir iş olmadan oturmak bile. çünkü dışarıda hayat vardır. yani kıskanılacak insanlar. geçen zaman defedilmiş insanlar, hayatı karartılacak yeni nesilleri getirir. emeklilik gelince yerinize sizi ve kasabanızın lanetini en iyi temsil edecek yeni birine bayrağı teslim edersiniz. ve bu sürünceme sonsuza kadar sürer gider.
