her kalpte mutlaka başkasına ait izler vardır. o kalbi kazanmak için silmek gerekir izleri. hep bir sıra beklersin o kalbi kazanmak için...
biz de severdik "sevmeyi"
ulaşmak amacımız hiç olmadı.
beklerdik sevgiyi içimizde,
yaşatırdık kalbimizde özlemle...
hep birilerinin alternatifiydik.
zamanımızın gelmesini bekledik.
onların kalplerinde bir kuyruk,
biz de o kuyruğun bir yerlerinde,
yalnızlığımızla avunurduk.
sığınmak istedik hep başka limanlarda,
başka kalplerde,
başka hayallerde,
başka hayatlarda...
gemimizin gitmesi için;
bekledik yelleri;
kaçtık, uzak durduk fırtınalardan.
vazgeçişlerde aradık mutluluğu.
ama biz hiç vazgeçmedik;
"sevmekten"...
huzuru hissetmek istedik,
kaosu hep bize yaşattılar.
sevdiğimizi fısıldadık ruhlarına,
aldığımız "sessizlikti" sadece.
gecelerin en karanlık anında...
