bir kalemde silmek küçük bir andır. ama o anı yakalamadan önce yaşanılan bir takım olaylar aklınıza gelir... içinizde bir yerlere dokunulmuş, öfkelenmiş, kırılmışsınızdır... elveda demenin zamanı gelmiştir... ve noktayı koyarsınız.
aşkın yuregınıze dusuverdıgı gıbı ansızın gerceklesir ayrılık da kımı zaman.bu da boyle bır sey ıste.anıden verılen cogu karar uzer ınsanı ya.aşk... o da anszın calmıstır kapınızı ve artık gıtme vaktıdır.bıter,gıder,tukenır...
"duygusal insan her zaman kaybeder" sözünün destekçisi eylemdir.
kimileri için çocuk oyuncağı, kimileri içinse bünyede kin besleyememenin verdiği özellikle asla akıldan geçmeyen.
insanın ağzından çıkan her kelimeye dikkat etmesini hatırlatan bir iç hizmet kânunu madde 35* gibi bir şeydir; "karşınızdaki insan, gerekli gördüğü takdirde sizi silebilir!"
böyle durumlarda acıların çocuğu küçük emrah modundaki mÂdur kişinin, "alayınıza isyan lan" demesi de öyle kolay değildir. bu sefer "neden en ufak bir hatÂm bile affedilmiyor, gözden gelmemezlik yapılmıyor?" diye düşündürür.
artık yeni insanlarla tanıştıkça onlar sırta biniyormuş gibi hissettirir olur. belki de mayın, ileride her an patlaması mümkün;
- sen bana böyle dedin, siliyorum seni
- bana "gelicem" demiştim gelmedin, konuşma bir daha benle
- x senle konuşmuyorsa ben de konuşmuyorum
beyninizde yuvalanmış kelimelere hükmederken, o kelimeler ağzınızdan çıktıktan sonra siz onlara itaat eder hÂle gelirsiniz. dikkat edilmelidir bu gerçeğe.
şekil arkadaşınız için siz sÂdece 5 dakikalık sohbet insanı olabilirsiniz, tek yanlışınızda kulağından tutulup kapının önüne konulacak cinsten.
