Annem normalde sakin bi kadın ama pazar olunca kendini kaybediyor, dahası beni evden kovmak yerine deli gibi temizlik yaptırıyor. Her pazar evde seferberlik ilan ediliyormuşcasına ayaklanıp alemi bir birine katar. Bu kadarla kalsa iyi, tishortlerimi kesip yarısını yer bezi, yarısını toz bezi yapıyor. Anne giyecektim onları ben! Diyince, yazın sana yenilerini alırım diyor ama yaz gelince ortada bişey yok.
Geçen baktım elinde diş fırçası tuvaletin fayans aralarını aşındırıyor, meğerse benim diş fırçamı almış. Anne daha yeniydi o ya! Ben şimdi çamaşır suyu ile ovarım bunu tertemiz olur diyor..
Bahar gelince daha fena oluyor, gece yarılarına kadar pencereden indiremiyoruz. Tövbe est, Cinli filmlerdeki tavana çıkmış tipler gibi habire yüksek yerlere tırmanıyor. Anne in yeter artık demek istiyorum ama vereceği cevaptan tırsıyorum o derece. Dün mesela bir kaç deterjan/toz/sıvı gibi bilimum temizlik şeylerini(evet şey, o kadar uzağım bu konuya) bir kimyager edası ile karıştırıp yeni bir madde elde etti, sonra bulaşıkları ve bardakları o maddenin içinde bekletip yıkadı. Ya beyazlamayı falan geçtim, tabakların üzerindeki motifler kayboldu. O tabak ve bardaklarda bişey yiyip/içmeye cesaretim yok sözlük :((
Yukarıdaki alçıpana fırça attığı zaman. işte o zaman tehlike çanları çalıyor demektir. Alttaki kiracı yaptı bunu kriz masası oluşturduk. Sıva komple aşağı gelecekti resmen. Asma tavanı zor tuttuk.
Şimdilerde pek kalmadı zannımca ama bizim çocukluğumuzda bacaklarının biri pencerenin iç diğeri dış pervazında 5-6. katta pencere silen teyzelerimiz eksik olmazdı. Bence son nokta budur. Resmen temizlik için şehit düşmeye razı kadınlar vardı o zamanlar.
